„To jest wielkie dobrodziejstwo tej ziemi, tych lasów, tych jezior, z którego korzystałem i które na pewno do dzisiaj jeszcze mi pomaga. Więc w imieniu tego, co było, i tego, co jest, dziękuję Warmii za Papieża.”
Na pamiątkę Mszy Św. odprawionej przez Jego Świątobliwość Ojca Świętego Jana Pawła II w Olsztynie w dniu 6 czerwca 1991 roku Mieszkańcy Olsztyna Olsztyn 2006 roku
Dzień Skupienia dla Animatorów w roku formacyjnym 2019/2020
Słowa z obelisku poświęconego pamiętnej pielgrzymce Jana Pawła II do Olsztyna w Roku Pańskim 1991 pozostaną zapewne na długo w mym oazowym sercu, za sprawą spaceru po Parku Kusocińskiego tuż przed rozpoczęciem dnia skupienia dla animatorów z trzech rejonów naszej warmińskiej archidiecezji, w gościnnej parafii NMP Ostrobramskiej w Olsztynie. Wybraliśmy się na niego wraz z żoną i drugim mrągowskim małżeństwem, czerpiąc radość z pięknie świecącego w tym dniu jesiennego słońca tudzież szelestu kolorowych liści pod stopami.
Ogromu wrażeń duchowych i estetycznych dostarczył również widok franciszkańskiej świątyni wraz z przylegającym do niej klasztorem, przy otoczonym obszarami zieleni osiedlu. Myślę, że każdy, kto przybył tu po raz pierwszy w życiu, jak piszący te słowa, doznał olśnienia nową świątynią na wzór tego, jakie odczuwa się na pieszych pielgrzymkach czy też rekolekcjach trzeciego stopnia, przekraczając progi nieznanych wcześniej kościołów.
W ramach zawiązania wspólnoty moderator diecezjalny wręczył wszystkim przygotowaną kartkę z tekstem Ewangelii z soboty 26 października (Łk 13,1-9), obszernymi fragmentami papieskiego listu z okazji 30-lecia poświęcenia Matce Kościoła Ruchu Światło-Życie oraz trzema pytaniami do odpowiedzi we własnym sercu, na modlitwie przed Bogiem.
Ostatnie pytanie zostało w trakcie spotkania szczególnie przez ks. Mariusza podkreślone: „Świeca, od której zapala się kolejną świecę, sama nic nie traci …” – czy potrafię dostrzec dobro, które rozdałem, a które się pomnaża?
Po Namiocie Spotkania był czas na wspólne odmówienie części różańca a następnie Eucharystię przy grze i śpiewie oazowej młodzieży, na którą zawsze zwraca uwagę nasz moderator, podkreślając nie tylko młodość wieku ale przede wszystkim młodość ducha J
Homilię ks. Grabas rozpoczął od skojarzeń słów tworzących związki wyrazowe z bliskim nam przymiotnikiem ‘domowy’ J Jakże ich wiele i jak wiele dobra, mądrości i piękna w sobie zawierają? Mówiąc zaś o trudach animatorskiej posługi porównał ją do fryzjerskiego zabiegu przycinania końcówek włosów, by się nie rozdwajały J
Oprócz gospodarza miejsca i moderatora diecezjalnego Mszę Świętą sprawował jeszcze moderator rejonu Mrągowo, który modlił się o nowe małżeństwa w rejonowej wspólnocie.
W przestronnej sali domu parafialnego, przy słodkim poczęstunku zwanym agapą, mogliśmy w kuluarowych rozmowach poruszyć wiele tlących się w animatorskich głowach spraw. A była z nami przez cały ten czas para diecezjalna oraz trzy pary rejonowe.
Aby tradycji stało się zadość, wysłuchaliśmy jeszcze konferencji przygotowanej przez Martę i Janka z Mrągowa na temat formacji w Domowym Kościele oraz części comiesięcznych spotkań w kręgu. W trakcie zadawania pytań powstała krótka dyskusja dotycząca zapraszającego podejścia do modlitwy Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jako i do związanej z nią abstynencji. Padła też cenna wskazówka, jak zachęcać członków kręgu do uczestnictwa w corocznych rekolekcjach. Czynić to należy własnym przykładem pozytywnych zmian w życiu, przez nie wywołanych.
Z kapłańskim błogosławieństwem powróciliśmy do naszych domów i do naszych kręgów, umocnieni w pełnieniu animatorskiej posługi.
Tekst: Grzegorz Joachim Jarmużewski