W dniu 26 września 2015 roku w Sanktuarium Najświętszego Sakramentu i Męki Pańskiej w Głotowie odbył się Diecezjalny Dzień Skupienia Animatorów. Zawiązanie wspólnoty odbyło się w sali konferencyjnej w domu pielgrzyma o godzinie 10.00. Ks. Cezary Opalach – Moderator Diecezjalny DK powitał wszystkich przybyłych. Po zapaleniu świecy przez Parę Diecezjalną i krótkiej modlitwie do Ducha Świętego pary przedstawiły się oraz powiedziały kilka słów o kręgu, którego są animatorami. Tematem spotkania było „przebieg spotkania kręgu”. W tematykę Dnia Skupienia wprowadziła nas para rejonowa Grażyna i Robert Niedźwieccy, którzy przedstawili nam jak przebieg spotkania kręgu powinien wyglądać zgodnie z zasadami Domowego Kościoła. „Celem spotkania miesięcznego jest zbliżenie się wszystkich do Boga, zbliżenie małżonków do siebie, zacieśnienie przyjaźni między poszczególnymi małżeństwami w kręgu” (List DK, nr 0). Każde spotkanie kręgu składa się z trzech części: dzielenia się życiem, modlitewnej i formacyjnej.
- Dzielenie się życiem – czyli dzielenia się wydarzeniami, radościami, troskami podczas symbolicznego posiłku.
- Część modlitewna – na początku zapalmy świecę jako znak obecności Jezusa wśród nas. Po krótkiej modlitwie do Ducha Świętego odczytujemy tekst Ewangelii. Następnie, po chwili rozważania go w ciszy, każdy osobiście dzieli się z innymi, co Pan Bóg dziś przez to Słowo mówi do mnie. Swoją wypowiedź może zakończyć modlitewnym wezwaniem wynikającym z usłyszanego Słowa: dziękczynieniem lub prośbą bądź przeproszeniem czy uwielbieniem. Po zakończonym dzieleniu się Słowem kierujemy naszą modlitwę do Pana Jezusa w następującej kolejności: modlitwy uwielbienia, modlitwy dziękczynienia, modlitwy przebłagalnej i próśb. Następnie rozważamy zaproponowaną tajemnicę różańca, modląc się w intencjach podanych przez uczestników spotkania.Różaniec odmawiamy z dopowiedzeniami.
- Część formacyjna: a) dzielenie się realizacją zobowiązań, b) temat studyjny. Dzielenie się zobowiązaniami powinno odbywać się w atmosferze modlitwy. Nie może to być tylko ich wyliczenie z krótkim wyjaśnieniem, które z nich zostało zrealizowane, a które nie. Potrzebne jest głębsze spojrzenie na to, jak wykorzystaliśmy w ciągu ostatniego miesiąca dary jakimi są zobowiązania. Nie wystarczy powiedzieć, że „nie było dialogu małżeńskiego”; trzeba spróbować odpowiedzieć sobie na pytanie: dlaczego? Para animatorska powinna także zachęcać do dzielenia się radościami w realizacji zobowiązań i pokazywania, czy i jak wpływają one na moje życie? Czy przemieniają mnie? Czy zmieniają mój stosunek do ludzi, do pracy, trudnych sytuacji i rozmaitych wydarzeń? Czy zmieniają mój system wartości? Czy zbliżają mnie do Boga? Na zakończenie spotkania para animatorska podaje sugestie do pracy w ciągu miesiąca i ustalana jest data i miejsce następnego spotkania.
Kolejnym punktem dnia był Namiot Spotkania. Przenieśliśmy się do Kościoła , by rozważać Ewangelię (J, 15, 12-17). O godzinie 11.45 rozpoczęły się przygotowania do Eucharystii. Podczas Eucharystii, sprawowanej przez Ks. Cezarego uczestnicy DDSA włączyli się w posługę liturgiczną (Piotr Jasński – służba ołtarza i psalm, Wojciech Szczurek – służba ołtarza, Dorota Jasińska – czytanie, Grażyna i Robert Niedźwieccy – modlitwa wiernych, Aneta Bedra – oprawa muzyczna). Po Eucharystii udaliśmy się do domu pielgrzyma, gdzie w miłej i serdecznej atmosferze przy kawie i herbacie (były też przepyszne ciasta i inne słodkości przywiezione przez uczestników) dzieliliśmy się radościami, wspomnieniami z wakacji oraz wysłuchaliśmy ogłoszeń. Na zakończenie Dnia Skupienia ponownie zebraliśmy się w kaplicy, gdzie miało miejsce wystawienie Najświętszego Sakramentu. Ks. Cezary poprowadził modlitwę wstawienniczą, piękną i wzruszającą modlitwę za siebie wzajemnie. Każde małżeństwo i każdy uczestnik dostąpili zaszczytu bezpośredniej relacji z Chrystusem poprzez podejście blisko do Ołtarza. Podczas tego daru mogliśmy wejść z Panem Jezusem w relację bliskości, a przez Niego z Bogiem Ojcem w Duchu Świętym. Na zakończenie wszyscy obecni otrzymali błogosławieństwo na rozesłanie. Szczęść Boże.
Gosia i Mirek Andruszkiewicz