Groziłaby nam pustynia gdybyśmy nie tworzyli oaz.
Uczeń Chrystusa przemienia ten świat, tworząc w nim przestrzenie życia.
Tworząc oazy, do których każdy utrudzony wędrownik może dotrzeć,
by zaczerpnąć orzeźwiającej wody.
Czyż może być piękniejsze powołanie? (Jan Paweł II)
Sługa Boży Ksiądz Franciszek Blachnicki o Diakonii Oaz Rekolekcyjnych:
„Coroczne organizowanie i przeprowadzanie oaz rekolekcyjnych różnego typu i stopnia jest zadaniem, które domaga się osobnej, wyspecjalizowanej diakonii, DIAKONII OAZ REKOLEKCYJNYCH.
Diakonia Oaz Rekolekcyjnych wyprzedza inne, gdyż oaza jest szczególnym charyzmatem ruchu, w niej jak w soczewce skupiają się problemy podejmowane przez pozostałe diakonie. Jej zadaniem jest organizowanie oaz, przygotowanie pomocy do ich przeprowadzenia.
Diakonia Oaz Rekolekcyjnych pracuje przez cały rok myśląc o przygotowani oaz zimowych i letnich. Szczególnie zaś działa w trakcie trwania oaz: w diakoniach oaz wielkich oraz w diakoniach oaz średnich. To jest właśnie Diakonia Oaz Rekolekcyjnych” (Carlsberg).
„Metodę oaz rekolekcyjnych należy traktować jako specyficzny charyzmat, czyli pewną formę, do której, jeżeli jest wiernie stosowana, bez samowolnych uproszczeń oraz istotnych zmian, przywiązana jest – dzięki postanowieniu Bożemu – łaska przebudzenia i odnowy życia Bożego” […]
„Pielęgnowanie tego charyzmatu, wierność wobec niego, organizowanie coroczne oaz oraz ich rozwijanie należy uważać za główne zadanie Ruchu Światło-Życie na wszystkich szczeblach organizacyjnych. […]. Tutaj bowiem dokonuje się spotkanie osobowe z Chrystusem w wierze jako zasadniczy przełom w życiu albo odnowienie i pogłębienie tego spotkania, jako rozpoczęcie nowego okresu życia. Dlatego przeżycie oazy należy uważać za niezastąpiony element formacyjny w Ruchu Światło-Życie. Oaza jest też najlepszym wprowadzeniem na drogę ucznia Chrystusa, na drogę wiodącą do dojrzałej wiary[…]
(Ks. F. Blachnicki, Statut Carlsberski).