LIST KEP NA NIEDZIELĘ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

BYĆ DOBRYM JAK CHLEB

 

List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia

 

Umiłowani w Panu Siostry i Bracia!

Obecny rok poświęcony jest osobie św. Brata Alberta, szczególnego patrona i świadka miłosierdzia. Jego życie, a zwłaszcza życiowa dewiza: „być dobrym jak chleb”, stanowi dla nas inspirujący przykład urzeczywistniania w praktyce miłosierdzia. W myśl tegorocznego hasła programu duszpasterskiego „Idźcie i głoście”, chcemy jeszcze bardziej zaangażować się w apostolat miłosierdzia. Ojciec Święty Franciszek w Liście Misericordia et misera ogłoszonym na zakończenie Roku Świętego, zwraca naszą uwagę na to, że wszyscy doświadczyliśmy Bożego miłosierdzia i podkreśla, że teraz: „Nadszedł czas, aby zrobić miejsce wyobraźni miłosierdzia”. Każdy jest umiłowany przez Boga, więc każdy ma mieć miłosierdzie w sercu, pamięci i działaniu.

W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy: „uczniowie trwali w nauce apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach, a dobra materialne rozdzielali każdemu według potrzeby” (Dz 2,42-45). Tak realizowana pomoc charytatywna „każdemu według potrzeby” przyczynia się do budowania sprawiedliwości społecznej. Chrześcijanie od początku mają świadomość, że działalność charytatywna nie jest celem samym w sobie, ale że ma się ona przyczyniać do realizacji najważniejszego celu, którym jest zbawienie wszystkich ludzi.

Chrystusowe wezwanie do miłosierdzia jest nadal aktualne. Radością napełnia fakt, że działalność charytatywną Kościoła w Polsce podejmuje ponad 800 instytucji, które realizują 5000 różnego rodzaju dzieł. Dzięki temu pomoc dociera do ponad 3 milionów potrzebujących. W szczególny sposób uczestniczy w nich Caritas Polska w łączności z Caritas Diecezjalnymi. Rodzinę Caritas od 26 lat tworzy 5000 Parafialnych Zespołów Caritas, 2700 Szkolnych i Akademickich Kół Caritas, w których posługuje blisko 100 tysięcy wolontariuszy. Nie można pominąć również nieocenionej roli wszystkich tych, którzy spontanicznie angażują się w pomoc potrzebującym.

Mimo błyskawicznego rozwoju technologicznego, kulturowego, społecznego i cywilizacyjnego bieda w różnej postaci dotyka wiele milionów ludzi. Jedną z nich jest głód, którego doświadcza 800 milionów ludzi na całym świecie. Wciąż spotykamy się z obojętnością na los drugiego człowieka, przede wszystkim tego będącego daleko, ale i tego obok nas. Jak mówi Papież Franciszek: „Tak wiele jest docierających do nas obrazów, że widzimy cierpienie, ale go nie dotykamy, słyszymy płacz, ale nie pocieszamy płaczących, widzimy pragnienie, ale go nie zaspokajamy” (Rzym, 13 czerwca 2016 r.). Dlatego od ponad ćwierćwiecza Caritas w Polsce wychodzi z licznymi inicjatywami pomocy potrzebującym na różnych płaszczyznach. Pomagamy dzieciom przez Wakacyjną Akcję Caritas, Tornister Pełen Uśmiechów i Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom; ubogim poprzez zbiórki żywności Tak, pomagam! i Kromkę Chleba; niepełnosprawnym, chorym i starszym przez Jałmużnę Wielkopostną i 1%. Pomagamy także ofiarom konfliktów wojennych w uruchomionym w październiku 2016 roku programie Rodzina Rodzinie. Cieszy fakt, że spieszymy z pomocą nie tylko osobom potrzebującym w Polsce, ale i w najdalszych regionach świata, zwłaszcza ofiarom katastrof, suszy, powodzi i wojen.

Posługa Caritas nie jest jednak zwykłą działalnością charytatywną. To przede wszystkim kształtowanie postawy wrażliwości na los drugiego człowieka i odpowiedź na konkretne problemy dzisiejszego świata. Musimy pamiętać, że warunkiem niesienia miłosierdzia jest osobiste doświadczenie Miłosierdzia Bożego i zgoda na Jego działanie w życiu każdego z nas. Jak pisze Papież Benedykt XVI w encyklice Caritas in veritate: „Dyspozycyjność wobec Boga otwiera na dyspozycyjność wobec braci oraz wobec życia”.

Dyspozycyjność wobec Boga to inne imię nowej ewangelizacji. Celem wszystkich współcześnie podejmowanych wysiłków duszpasterskich Kościoła jest otwarcie człowieka na żywą i zbawczą miłość Boga. Bóg chce być obecny ze swoją miłością miłosierną zwłaszcza tam, gdzie ludzie pozbawieni są nie tylko doczesnych perspektyw godziwego życia, ale i wszelkich znaków obecności Boga. Dyspozycyjna obecność wobec bliźnich na marginesach współczesnego świata staje się miarą wiarygodności Kościoła, bo Chrystus utożsamił się z biednymi, ich lękiem i cierpieniem. Papież Franciszek nie tylko to głosi, ale niezwykle mocno pokazuje, zwłaszcza wobec uchodźców, bezdomnych, głodujących, ofiar handlu ludźmi i przemocy.

Wszyscy jesteśmy wstrząśnięci dramatem trwającej od ponad 6 lat wojny w Syrii. Wskutek tego konfliktu ponad 13 mln ludzi, w tym 6 mln dzieci potrzebuje pomocy humanitarnej. Wśród wielu inicjatyw pomocy cierpiącym jest przygotowany i realizowany przez Caritas Polska, wspomniany już program Rodzina Rodzinie, który umożliwia materialne wsparcie konkretnej syryjskiej rodziny. Dzięki zaangażowaniu pojedynczych osób a także całych rodzin, instytucji, wspólnot zakonnych i parafialnych wspieranych jest już ponad 2000 syryjskich rodzin. Każdy z nas ma wciąż możliwość włączenia się do grona pomagających. Niech to szczególne dzieło będzie naszą konkretną odpowiedzią na los rodzin, tak boleśnie dotkniętych dramatem wojny. Już teraz pragniemy podziękować wszystkim, którzy zechcą wesprzeć ofiarą zbieraną dziś do puszek w całej Polsce osoby dotknięte wojną w Syrii, szczególnie w zrujnowanym Aleppo.

Dzisiaj, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, w którą przypada też Święto Patronalne Caritas, pragniemy nasze myśli i serca zwrócić do Maryi, Matki Miłosierdzia, aby wypraszała paschalną radość wszystkim zaangażowanym w dzieła charytatywne Kościoła, zwłaszcza wolontariuszom ze Szkolnych i Akademickich Kół oraz Parafialnych Zespołów Caritas a także tym, których modlitwa umacnia posługujących. Niech Maryja wspiera szlachetnych fundatorów i darczyńców, umożliwiających Caritas i wszelkim organizacjom charytatywnym codzienną misję. Niech Jej wstawiennictwo przymnaża apostołów miłosierdzia na wzór św. Brata Alberta.

Wszystkim Wam, Siostry i Bracia udzielamy pasterskiego błogosławieństwa.

 

Podpisali: Pasterze Kościoła w Polsce
obecni na 375. Zebraniu Plenarnym KEP
w Warszawie, w dniu 14 marca 2017 r.

 

W DNIU ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

„Przy pustym grobie Chrystusa zmartwychwstałego
dobrze sobie uprzytomnić,
że trzeba być przegranym, żeby zwyciężyć,
być ubogim, żeby coś dawać ludziom,
znikać, żeby trwać,
być bezużytecznym, żeby stać się światłem,
umrzeć, aby żyć,
kochać i nie przestawać cierpieć.
Kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło,
wtedy dopiero wszystko się zaczyna”.
ks. Jan Twardowski

Takiego właśnie nowego początku,
umierania dla tego, co stare
i nieustannego Zmartwychwstawania do nowego życia
życzymy z całego serca!

Gosia i Janusz Szczerba
ks. Wojsław Czupryński

DROGA KRZYŻOWA W GŁOTOWIE

Kalwaria została wybudowana w latach 1878–1894. Inicjatorem jej budowy był mieszkaniec Głotowa Johannes Merten, który w tym celu odbył pielgrzymkę do Jerozolimy. Przywiózł on ze sobą jako relikwie kamyczki z poszczególnych stacji jerozolimskiej drogi krzyżowej, które umieszczono pod kloszami w każdej kapliczce. Wąwóz pod Kalwarię wykopywano ręcznie staraniem całej diecezji warmińskiej (szacuje się, że w ciągu szesnastu lat w pracach uczestniczyło 70 tysięcy ludzi). Troszczono się, aby wiernie naśladować długość i nachylenie prawdziwej Drogi Krzyżowej Chrystusa w Jerozolimie. Pracami kierował ówczesny proboszcz Głotowa ks. Ferdynand Engelbrecht, a po jego śmierci w 1893 r. ks. Donald Steinsohn.  18 maja 18994r. (w piątek) ówczesny biskup warmiński Andrzej Thiel dokonał poświęcenia Kalwarii.

W Niedzielę Palmową 9 kwietnia o godz. 15.00  pod przewodnictwem o. dr Zbigniewa Pisiałek CP (proboszcza Parafii Św. Rozalii w Kieźlinach) wspólnota Domowego Kościoła, mieszkańcy Kieźlin, Dywit, Olsztyna i okolic rozpoczęli Drogę Krzyżową w Kalwarii Warmińskiej w Głotowie.

Tradycje tę zapoczątkowały ponad dwadzieścia lat temu małżeństwa z dwóch kręgów  Domowego Kościoła, które wraz z rodzinami zaczęły rokrocznie w Niedzielę Palmową odprawiać Drogę Krzyżową w tym miejscu. Z czasem jedno z małżeństw ( mieszkańcy Kieźlin) poprosiło swojego proboszcza, aby do nich dołączył. W kolejnym roku Proboszcz parafii w Kieźlinach zaprosił też parafian. I tak z roku na rok grupa pątników się powiększa. Rozważania przygotowuje Domowy Kościół, oprawę muzyczną parafianie z Kieźlin, a przewodniczy kieźliński Proboszcz.  Aby wesprzeć renowację ponad stuletnich kapliczek, po zakończeniu Drogi Krzyżowej pątnicy składają datki na ten cel. Następnie na parkingu rozpoczyna się częstowanie przywiezionymi przez uczestników ciastami, łakociami, kawą i herbatą.

Jest to szczególne nabożeństwo, które odbywa się w historycznym miejscu, odzwierciedlającym drogę przebytą przez Pana Jezusa. Za Krzyżem podążają ludzie z różnych miejscowości, którzy przyjechali tu prosić, przepraszać, dziękować, a może w ten właśnie sposób wejść w Wielki Tydzień.

Dziękując za wspólną modlitwę, prosimy pomyślcie kto Wam powiedział o tej Drodze Krzyżowej i komu Wy możecie zaproponować wspólne podążanie za Krzyżem w przyszłym roku.

Dorota i Piotr Jasińscy

 

SPOTKANIE CZŁONKÓW KRUCJATY WYZWOLENIA CZŁOWIEKA

W kościele pw. Chrystusa Odkupiciela Człowieka odbyło się spotkanie członków Krucjaty Wyzwolenia Człowieka (KWC) ze wspólnoty Domowego Kościoła. Całość rozpoczęła się od Mszy św., której przewodniczył moderator Domowego Kościoła rejonu Mrągowo, ks. Robert Kaniowski.

– Celem krucjaty nie jest walka z alkoholem, ale z nadmiernym jego spożywaniem. Oczywiście chodzi również o tworzenie nowej kultury, nowego człowieka, przeciwstawianie się terrorowi picia – wyjaśnia Krzysztof Hawryluk z Mrągowa, odpowiedzialny za organizację spotkania.

– Trwanie w KWC przekłada się na całe nasze rodziny,  jak i na całe społeczeństwo. To jest ruch, w który może zaangażować się każdy, niekoniecznie członek jakiejś wspólnoty. Staramy się wychodzić na zewnątrz z darem abstynencji – mówi Małgorzata Szczerba.

KWC to odpowiedź ks. Franciszka Blachnickiego na apel Jana Pawła II, który prosił o „odnowę duchową pokoleń, które stoją w obliczu końca drugiego tysiąclecia”. Założyciel Ruchu Światło-Życie powiedział: „Odpowiadając na tę prośbę rozpoczynamy (…) przygotowanie do służby wyzwolenia z nałogów społecznych zwłaszcza nałogu alkoholizmu oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, który nie pozwala człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie z wzniosłym powołaniem osoby, aby stać się Nowym Człowiekiem, na wzór Niepokalanej, Matki Chrystusa i Kościoła.”. Te słowa są do dziś aktualne.

Krzysztof Kozłowski

za: http://olsztyn.gosc.pl/doc/3791162.To-jest-ruch

VIDEO RELACJE Z SYMPOZJUM

Sympozjum: Ks. Franciszek Blachnicki (1921–1987) – wychowawca wolnych ludzi, odbyło się w sobotę, 18 marca 2017 r. w Warszawie w Sali Kolumnowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.

Relacje video: Otwarcie sympozjum poseł Robert Telus, przedstawiciel Prezydenta RP, przedstawiciel Marszałka RP, Minister Antoni Mecierewicz, Wprowadzenie w tematykę Sympozjum Henryk Kowalczyk, Ks. Franciszek Blachnicki człowiek wolny w czasach zniewolenia Mieczysław Ryba, Kościół wspólnotą ludzi wolnych ks. Piotr Kulbacki, Pedagogia wolnego człowieka ks. Marek Sędek, Prawda i wolny człowiek Krzysztof Wojcieszek, Rodzina środowiskiem wolnego człowiekaKatarzyna Maciejewska, Suwerenność wewnętrzna a polityka w ujęciu ks. Franciszka Blachnickiego Robert Derewenda, Media w służbie wychowania wolnego człowieka ks. Michał Drożdż, Wychowanie trzeźwego człowieka Krzysztof Brzózka.

za:http://wpraga.oaza.pl/news/1034/28/18-03-2017—Sympozjum-w-Sejmie-Ks-Franciszek-Blachnicki—Ula-i-Jarek-slubowscy/d,mlodzi