Wiosenne DWDD – Gniezno

Wiosenne DWDD fili pelplińskiej odbyło się w Gnieźnie w dniu 5 kwietnia 2014 pod hasłem : ” Wyzwania dla Ruchu Światło-Życie płynące z kanonizacji Jana Pawła II ”

Wspólnym śpiewem do Ducha Świętego i zapaleniem świecy przez nową Parę Filialną Martę i Janka Nadolnych rozpoczął się Dzień Wspólnoty .

Przed południem spotkaliśmy się w grupach, których celem było przygotowanie rachunku sumienia, odnoszącego się do Eucharystii, Słowa Bożego i Parafii.

Po Mszy Świętej, poszliśmy zwiedzać Katedrę .

Następnie był czas na spotkanie w grupach dla poszczególnych diakonii. , oraz spotkanie Kręgu Filialnego .

Program DWDD w Gnieźnie zakończyły wspólnie odmówione Nieszpory .

 

 

 

 

Spotkanie Opłatkowe Archidiecezji Warmińskiej

W niedzielę 29 grudnia 2013 r. w Święto Świętej Rodziny – dzień patronalny Domowego Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Hosianum w Olsztynie odbyło się diecezjalne spotkanie opłatkowe naszej wspólnoty. Spotkanie opłatkowe rozpoczęła uroczysta koncelebrowana Msza Św. odprawiona w pod przewodnictwem księdza biskupa Jacka Jezierskiego.
Po Eucharystii przeszliśmy do refektarza, gdzie po przeczytaniu ewangelii, podziękowaniach i życzeniach ks. Cezarego Opalacha moderatora diecezjalnego – rozpoczęło się dzielenie opłatkiem i życzenia indywidualne całej wspólnoty.
Po agapie przeszliśmy do kościoła, aby tam zakończyć spotkanie wspólnym kolędowaniem, przy akompaniamencie naszej wspaniałej diakonii muzycznej.
Dziękując Nowonarodzonemu za łaskę przeżycia tego błogosławionego czasu, dziękujemy również Wam za życzenia, za spotkanie, za trud włożony w przygotowanie, za każdą posługę.
Życzymy Wam , aby za wstawiennictwem Świętej Rodziny Bóg pokazywał nam jak żyć, jak kształtować swoje relacje w naszych domach, jak kroczyć do Pana.

Ogólnopolskie Spotkanie Opłatkowe 2014

 

Ogólnopolskie Spotkanie Opłatkowe Domowego Kościoła w Skorzeszycach

W dniach 10-12 stycznia 2014 roku odpowiedzialni Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło–Życie zgromadzili się na corocznym Opłatku DK, spotkaniu przepojonym radością i duchem wspólnoty. Tym razem odbyło się ono w Skorzeszycach, na gościnnej ziemi kieleckiej. Uczestnikami spotkania były małżeństwa z kręgu centralnego z parą krajową i moderatorem krajowym DK, panie z Sekretariatu DK, pary diecezjalne oraz pary łącznikowe z zagranicą. W spotkaniu uczestniczył także bp Adam Szal, delegat Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie, a w sobotę na kilka godzin przybył moderator generalny RŚ-Ż, ks. Adam Wodarczyk. Dzień przyjazdu, piątek, to czas wytężonej pracy kręgu centralnego i czas radosnych spotkań przyjeżdżających par diecezjalnych. Podczas pierwszej wspólnej Eucharystii ks. Marek Borowski, moderator krajowy DK, wskazał jak ważna jest miłość. Tylko z niej będziemy zdawać sprawę przed Panem Bogiem. Jeśli miłujemy Boga, to mamy miłować też braci. Miłości mamy uczyć się od Pana Jezusa. Ks. Marek wskazał nam, abyśmy uczyli się dostrzegać dobro, które daje nam Bóg. Otrzymaliśmy też szczególne zadanie, aby przynajmniej raz w roku przeczytać zbiór pism naszego Założyciela, ks. Franciszka Blachnickiego, np. reprint pierwszych 25 numerów Listu DK. Po Eucharystii gospodarze, Małgosia i Staszek Saletrowie ukazali przybyłym piękno regionu w prezentacji zatytułowanej „Świętokrzyskie – jakie cudne”, czym zachęcili do kolejnych odwiedzin tych stron. W tym czasie samym czasie trwało spotkanie kręgu centralnego DK.

Sobota była dniem przebogatym w wydarzenia. Rozpoczęliśmy go Namiotem Spotkania i Jutrznią. Wspólna modlitwa psalmami w podziale na chór niewiast i mężczyzn rozbrzmiewała z niezwykłą mocą. Prowadzący modlitwę ks. Witold Gąciarz, moderator diecezjalny DK z archidiecezji lubelskiej zachęcał nas do wdzięczności Bogu za ks. Franciszka, za Ruch Światło-Życie i za Domowy Kościół, gdyż ta wspólnota gromadzi nas na drodze naszego nawrócenia; umocnieni w niej mamy być świadkami dla innych. Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.
Sobotnie przedpołudnie poświęcone było współczesnemu zagrożeniu ideologią gender. Dana i Darek Stępniowie, para diecezjalna wrocławska zapoznała zebranych z groźbą seksualizacji dzieci. Nie możemy pozostać obojętni i bierni. Dana i Darek przedstawili działania podjęte w diecezji wrocławskiej, gdzie powstało Stowarzyszenie „Zdrowa Rodzina”, które poprzez profesjonalne i konsekwentne działania dąży do uświadomienia chrześcijanom skali problemu oraz możliwych sposobów przeciwdziałania.

Warto zajrzeć na stronę internetową Stowarzyszenia: www.stop-seksualizacji.pl. Warto też nawiązać kontakt z wrocławską parą diecezjalną, aby uzyskać więcej informacji i materiałów na ten temat. Jako Domowy Kościół, wspólnota rodzinna, powinniśmy szczególnie czuć się wezwani do zaangażowania w obronę czystości naszych dzieci.


Sobotniej Eucharystii przewodniczył bp Adam Szal, który w homilii zachęcał, aby pozwolić się dotknąć Jezusowi Chrystusowi tak jak trędowaty z Ewangelii. To dotknięcie ma uzdrawiającą moc, ono wychowuje, może czasem boleć, a dokonuje się dzięki mocy Ducha Świętego. Kapłan jest przedłużeniem dotykających rąk Jezusa Chrystusa. Na zakończenie ks. Adam Wodarczyk, który po Eucharystii wyjeżdżał do Krościenka, pozdrowił wszystkich zebranych i życzył, aby gościła w nas na co dzień radość Ewangelii. Przy tej okazji zaprosił nas do Częstochowy na Kongregację Odpowiedzialnych w dniach 21-23 lutego tego roku.

Sobotnie popołudnie i wieczór spędziliśmy w Kielcach. Gospodarze, wspólnota Domowego Kościoła diecezji kieleckiej, pięknie zorganizowali nam ten czas. Najpierw zwiedziliśmy 800-letnią bazylikę katedralną Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Tutaj pomodliliśmy się przed obrazem Matki Bożej Łaskawej i wysłuchaliśmy koncertu kolęd w wykonaniu chóru „Antidotum”.

Chór kierowany przez dyrygent Ewę Robak przepięknie wykonał nie tylko polskie kolędy, ale i ukraińską, białoruską oraz zuluską. Występ uświetniła 8-letnia skrzypaczka Wiktoria.
Z katedry udaliśmy się do Seminarium Duchownego, gdzie czekała nas wieczerza wigilijna.

Dzieliliśmy się opłatkiem, składaliśmy sobie życzenia oraz oglądaliśmy inscenizację jasełek w wykonaniu alumnów Seminarium. Po wieczerzy Teatr Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach wystawił spektakl pod tytułem „Łogień – Historie Góralskie” w reżyserii ks. Stefana Radziszewskiego. Za sprawą żartobliwych dialogów w gwarze góralskiej przenieśliśmy się z Kielecczyzny w Tatry. Podziwialiśmy alumnów, którzy tak perfekcyjnie wcielili się w juhasów i baców jakby przed chwilą zeszli z hal. Sztuka pozostawiła nam refleksję, że trzeba tak jak górale wchodzić wyżej, aby widzieć dalej i szerzej…

Niedziela Chrztu Pańskiego

Od rana Namiot Spotkania i Jutrznia z czytaniem z proroka Izajasza /Iz 61, 1-2a/. Słowa ks. Marka Kundzicza, moderatora diecezjalnego z Częstochowy, przypomniały nam, że to my mocą sakramentu chrztu i bierzmowania jesteśmy przez naszego Pana posłani, aby zapowiadać Tego, który jest nieustannie obecny pośród nas. To zapowiadanie sprawia, że czas, w którym doświadcza się niewoli, ubóstwa, ucisku staje się czasem łaski. Nie tylko kapłani są posłani, ale mocą powszechnego kapłaństwa wszyscy jesteśmy posłani, aby zapowiadać Jezusa.

Spotkanie ogólne było poświęcone bieżącym sprawom Domowego Kościoła:
 Wysłuchaliśmy sprawozdania finansowego za 2013 rok, które przedstawili Skarbnicy DK: Renata i Darek Borkowscy.

 Para krajowa, Beatka i Tomek Strużanowscy, wyraziła podziękowanie małżonkom DK za szczególną ofiarność, dzięki której realizowana jest rozbudowa Centralnego Domu Rekolekcyjnego DK w Krościenku przy ul. Jagiellońskiej 100; Domu, który wybrał i przeznaczył dla Domowego Kościoła sam Założyciel, ks. Franciszek Blachnicki; Domu, w którym z woli Ojca pracują panie z Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła i prowadzą Sekretariat DK; Domu, w którym podczas rekolekcji formują się małżonkowie DK z całej Polski, a także z zagranicy.


 Wysłuchaliśmy relacji Eli Kozyry o stanie rozbudowy Domu oraz Marysi Różyckiej na temat pracy Sekretariatu DK;

 Grażynka i Romek Strugowie przedstawili dane statystyczne dotyczące Kroniki DK. Za ciekawostkę niech posłuży fakt, iż w naszej 40-letniej historii DK doliczyli się 299 par diecezjalnych i 158 moderatorów diecezjalnych DK.

 Grażyna i Roman podzielili się również wstępnymi informacjami na temat projektu dobremalzenstwo.pl, za którego wdrażanie są odpowiedzialni. Projekt zakłada ewangelizację przez internet, zwłaszcza w kontekście tematyki dotyczącej sakramentu małżeństwa.


 Ważnym wydarzeniem, które czeka nas w tym roku będzie 100. rocznica urodzin i chrztu siostry Jadwigi Skudro RSCJ, która pomagała ks. Blachnickiemu w tworzeniu Domowego Kościoła. Para krajowa prosiła o przesyłanie do Sekretariatu DK dokumentów, zdjęć i nagrań z siostrą Jadwigą oraz podjęcie rozeznania jak najlepiej DK może uczcić tę rocznicę.

 Bp Adam Szal wyraził podziękowanie małżonkom DK za pracę dla Kościoła, za pracę w rodzinach. Ucieszył się tym, że Domowy kościół chce ewangelizować przez Internet. Przytoczył słowa abp. Józefa Michalika, że w Polsce rozwija się odpowiedzialność świeckich za życie religijne.

 Beata i Tomek Strużanowscy przekazali informacje dotyczące sprawy projektu nowych „Zasad DK”. Przypomnieli, że 8 października 2013 r. uczestniczyli w Warszawie w spotkaniu z Komisją KEP ds. Ruchu Światło-Życie, w skład której wchodzą abp Wiktor Skworc, abp Stanisław Budzik, bp Andrzej Jeż i bp Adam Szal. Efektem tego spotkania była decyzja Konferencji Episkopatu Polski, by Komisja przeprowadziła rozmowy z członkami Centralnej Diakonii Jedności Ruchu Światło-Życie, kręgiem centralnym DK, Unią Kapłanów Chrystusa Sługi, Instytutem Niepokalanej Matki Kościoła oraz z Międzynarodowym Centrum Ewangelizacji Ruchu Światło-Życie w Carlsbergu. Wyniki tych rozmów zostaną przedstawione Konferencji Episkopatu Polski przez Komisję do spraw Ruchu Światło-Życie. 5 listopada odbyło się spotkanie Komisji z Centralną Diakonią Jedności. Z uwagi na termin (wtorek, dzień powszedni) i odległe miejsce spotkania (Krościenko) para krajowa nie mogła w nim wziąć udziału, natomiast był na nim obecny moderator krajowy DK, ks. Marek Borowski. Na początku stycznia para krajowa została poinformowana o spotkaniu Komisji z kręgiem centralnym DK. Odbędzie się ono w Częstochowie, w niedzielę 23 lutego 2014 r., tuż po zakończeniu Kongregacji Odpowiedzialnych RŚ-Ż.


Zwieńczeniem spotkania opłatkowego była niedzielna Eucharystia sprawowana pod przewodnictwem ordynariusza kieleckiego, bp. Kazimierza Ryczana. W homilii zachęcał on nas m. in. do podziękowania naszym rodzicom za chrzest. Zapytał, czy znamy datę naszego chrztu, dzień w którym Duch Święty zamieszkał w naszym życiu. Ksiądz Biskup nawiązał do aktualnej sytuacji w naszej ojczyźnie, do zagrożeń, którym musimy stawić czoła.. Stwierdził, że nadchodzą czasy, kiedy trzeba będzie dawać świadectwo wiary. Rzesza małżonków ich dzieci oraz bliskich jest znaczącym głosem. Podczas Eucharystii miało miejsce przekazanie posług. Posługę podjęła nowa para filialna pelplińska.

Na zakończenie Beata i Tomek Strużanowscy podziękowali odpowiedzialnym za organizację spotkania: Jolancie i Marcinowi Brodzińskim, parze diecezjalnej kieleckiej, ich poprzednikom, Małgorzacie i Staszkowi Saletrom oraz ks. Adamowi Wilczyńskiemu, moderatorowi diecezjalnemu DK. Gospodarze miejsca – Domowy Kościół diecezji kieleckiej – zadbali, aby małżonkom przybywającym ze wszystkich stron Polski niczego nie zabrakło.


W Skorzeszycach w 2009 roku podejmowaliśmy posługę pary diecezjalnej gnieźnieńskiej. Teraz, w tym samym miejscu, przekazywaliśmy posługę pary filialnej pelplińskiej Marcie i Janowi Nadolnym z archidiecezji warmińskiej. Dziękujemy Panu Bogu za ten piękny czas, kiedy posługując, sami mogliśmy czerpać i umacniać naszą wiarę i małżeństwo. Dziękujemy wszystkim, z którymi w tym czasie przyszło nam współpracować dla dobra małżonków Domowego Kościoła i na chwałę Bożą. Pozostajemy z modlitwą w intencjach Domowego Kościoła.

Kolejnymi spotkaniami ogólnopolskimi DK będą: – pielgrzymka rodzin DK do Kalisza (24 maja 2014 r.) – podsumowanie roku pracy DK w Łomży (12-14 września 2014 r.).
Teresa i Kazik Roszakowie
ustępująca para filialna pelplińska

fot. Roman Strug

Dodatek

W nawiązaniu do podejmowanej w trakcie spotkania opłatkowego tematyki akcji „Stop seksualizacji naszych dzieci” podajemy jeszcze kilka informacji.

1/ W niedzielę 12 stycznia we Wrocławiu i okolicach, w 90 kościołach, miała miejsce akcja informowania parafian o negatywnych konsekwencjach seksualizacji, o typach edukacji seksualnej oraz prawach rodziców. Krótkie wystąpienia po ogłoszeniach duszpasterskich połączono z rozdawaniem ulotek i zaproszeniem na prelekcje, po mszach. W akcji brało udział prawie 300 wolontariuszy (mniej więcej 1/3 to członkowie DK), odbyło się 200 prelekcji, rozdano 70 000 ulotek.

2/ Największe wrażenie na uczestnikach prelekcji zrobiła informacja o tym, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) narzucająca ten sposób edukowania młodzieży odżegnuje się od odpowiedzialności za ewentualne negatywne konsekwencje zastosowania tejże edukacji. Na takie dictum brakowało argumentów nawet tym, którzy z różnych przyczyn wybraliby edukację seksualną typu B. Wniosek z tego wypływa jednoznaczny – ta informacja musi wybrzmieć. Na tę chwilę nie ma jej w prezentacji. Proponujemy wykonanie z matrycy WHO print screen strony 65 (o matrycy i innych materiałach poniżej) i pokazanie go osobno, na zakończenie.

3/ Mieliśmy już w Skorzeszycach informacje, że matryca WHO nie jest dostępna na stronie podanej na ulotce. Rzeczywiście – została wycofana, o wiele trudniej ją znaleźć. Przypuszczalnie przyczyną wycofania była krytyka matrycy. Organizatorzy akcji pobrali ją jednak odpowiednio wcześnie i umieścili na swojej stronie – www.stop-seksualizacji.pl

4/ Polecamy tę stronę. Jest, naszym zdaniem, bardzo solidnie przygotowana. Mnóstwo informacji, audycje do odsłuchania, konkretne materiały, literatura. Sami zobaczcie. Tam też można pobrać część plików:
– ulotkę,
– pismo do Kuratorium: WNIOSEK O NADZÓR NAD PUNKTAMI PRZEDSZKOLNYMI REALIZUJĄCYMI PROGRAM „RÓWNOŚCIOWE PRZEDSZKOLE. JAK UCZYNIĆ WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE WRAŻLIWYM NA PŁEĆ” W CELU NIEZWŁOCZNEGO WYCOFANIA TREŚCI OBJĘTYCH TYM PROGRAMEM
– pismo do Wójta gminy: WNIOSEK O NADZÓR NAD PUNKTAMI PRZEDSZKOLNYMI REALIZUJĄCYMI PROGRAM „RÓWNOŚCIOWE PRZEDSZKOLE. JAK UCZYNIĆ WYCHOWANIE PRZEDSZKOLNE WRAŻLIWYM NA PŁEĆ” W CELU NIEZWŁOCZNEGO WYCOFANIA TREŚCI OBJĘTYCH TYM PROGRAMEM
– Ustawę w sprawie sposobu nauczania szkolnego oraz zakresu treści dotyczących wiedzy o życiu seksualnym człowieka Dz.U. 1999 Nr 67 poz. 756
– opracowanie prof. Marii Ryś – „Gender. Cywilizacja śmierci”.
– Konwencję Rady Europy w sprawie przemocy wobec kobiet
– Standardy edukacji seksualnej WHO w Europie
– Numery „Wychowawcy” dot. ideologii gender (5-2013 i 9-2013)
– sposób głosowania posłów nad odrzuceniem w pierwszym czytaniu poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania oraz niektórych innych ustaw

5/ Możemy dosłać również inne pliki – tj. prezentację, komentarz do prezentacji, tekst wygłaszany przez małżeństwo w niedzielę – w trakcie każdej Mszy św., plik „Trudne pytania” z odpowiedziami na nie, dossier dot. grup seksedukatorów, informację nt. tzw. równościowych przedszkoli.

Chętnych o pobranie plików, jakie wymieniliśmy w p. 5 prosimy o przesyłanie informacji na nasz mail prywatny, tj. darekdana@poczta.onet.pl
Jeśli w ciągu 3 dni nie otrzymacie odpowiedzi monitujcie prosimy, kolejnym mailem lub sms-em (660 664 693).

6/ Organizatorzy proszą o nadsyłanie im informacji o innych inicjatywach. Nie tylko Wrocław ma dobre pomysły. Chętnie z nich skorzystają. Zapraszamy też do kontaktu z nimi – info@stop-seksualizacji.pl. Na pewno podpowiedzą Wam więcej, niż my. Pozdrawiamy
Dana i Darek Stępniowie

 

Dzień Wspólnoty Ruchu

W uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP 8 grudnia – w Święto Patronalne Ruchu Światło-Życie w parafii MB Fatimskiej w Olsztynie odbył się Dzień Wspólnoty Ruchu. Uroczystość rozpoczęła się różańcem Ks. Cezary Opalach (Moderator Diecezjalny DK) przewodniczył Eucharystii, homilię wygłosił – ks. Ryszard Andrukiewicz (Moderator Diecezjalny Ruchu Światło Życie Archidiecezji Warmińskiej).
W czasie Mszy św. była okazja do podjęcia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Uroczystość zakończyła się wspólną Agapą.

Dorota i Piotr Jasińscy (Para Diecezjalna DK)

Świadectwo Bogumiły i Kazimierza Rydlów

Bóg wszystko zaplanował…

Jesteśmy małżeństwem od prawie 9 lat, z DK związani od co najmniej 6 lat, ale zobowiązanie dotyczące rekolekcji wypełniliśmy dopiero po raz pierwszy…no może drugi. Gdy pojechaliśmy 5 lat temu na OR I (niepełny – tylko 5 dni!) byliśmy mocno uprzedzeni do tej formy spędzania czasu z Bogiem i rodziną. Ale nie o to chodzi, abyśmy teraz zastanawiali się nad przyczyną naszego zniechęcenia. Stało się tak, że przez długi czas nawet nie szukaliśmy możliwości wyjazdu na jakiekolwiek rekolekcje. Za każdym razem bez problemu mogliśmy znaleźć 100 powodów, dla których odkładaliśmy uczestnictwo w oazie na kolejne wakacje. Jednak Bóg przyszedł do nas z niespodziewaną propozycją, której nie tylko nie mogliśmy odrzucić, ale także od samego początku głęboko czuliśmy, że ORAR I w Brennej jest miejscem i czasem przygotowanym właśnie dla nas.
A wszystko rozpoczęło się od niepozornego maila od naszej pary animatorskiej z przypomnieniem o terminie i miejscu spotkania kręgu, gdzie pod głównym tematem było dołączone zaproszenie na rekolekcje organizowane przez diecezję kielecką. Właściwie nie byłoby to nic nowego, podobne wiadomości z załącznikami przychodziły do nas regularnie, a my nawet nie zatrzymywaliśmy się dłużej nad ich treścią. Ale tym razem szybkie rzucenie okiem na termin i miejsce poruszyło nasze serca. Okazało się, że Brenna to miejscowość położona w Beskidzie Śląskim – 65 km od Tychów, do których udawaliśmy się cała rodziną na warsztaty muzyczne naszych dwóch najstarszych córek. Co więcej, rekolekcje zaczynały się w momencie zakończenia warsztatów, a do tego odbywały się w okolicznościach przyrody, co do których mamy ogromną słabość – w górach! Tych wszystkich argumentów było aż nadto (poza wyżej wymienionymi także otrzymana pomoc finansowa oraz ulga z wypełnienia zobowiązania….) aby podjąć szybką decyzję, na niewiele ponad tydzień przed rozpoczęciem rekolekcji: JEDZIEMY! To niesamowite, jak bardzo przez cały czas trwania ORAR-u byliśmy napełnieni pokojem, radością i poczuciem pewności, że zgodnie z Bożym planem ten czas mogliśmy spędzić tylko w tym miejscu. Każdy aspekt tych rekolekcji, ten przyziemny (zakwaterowanie, wyżywienie, organizacja) jak i ten duchowy (tematyka konferencji, modlitwy czy dzielenia Słowem Bożym) były dla nas prawdziwym doświadczeniem wspólnoty Domowego Kościoła. Małżeńska adoracja zorganizowana została w taki sposób, jakiego jeszcze nigdy nie przeżyliśmy. Przytulenie się do siebie przed Najświętszym Sakramentem pomogło nam zrozumieć prawdziwą Bożą obecność w naszym związku. W dniu wyjazdu cała nasza 5-osobowa rodzina żałowała, że te 6 dni tak szybko minęło. Mieliśmy ogromny niedosyt, relacje jakie nawiązaliśmy z innymi dopiero zaczęły rozkwitać, dopiero odzyskaliśmy zagubioną w codzienności równowagę duchową, zaczęliśmy także odczuwać odpoczynek fizyczny…a tu trzeba wracać!
Tak musi być – napełnieni odwagą i mocą powróciliśmy z przekonaniem, że tym razem nie będziemy już tak długo czekać z wyjazdem na kolejne rekolekcje – wierzymy, że ta „szybka Boża akcja” miała przekonać nas o sile Jego działania w naszym życiu.

Aneta i Jan Jastrzębscy

Świadectwo Bogumiły i Kazimierza Rydlów

– I Pary Diecezjalnej Archidiecezji Warmińskiej (1977-1989)

Jesienią 1974 roku, obecny biskup pomocniczy elbląski, a wówczas młody kapłan, Ksiądz Józef Wysocki zaproponował nam przystąpienie do Ruchu Światło-Życie. Stało się to za sprawą naszych synów, którzy zostali ministrantami. Ksiądz Józef Wysocki stworzył najpierw Oazę dla ministrantów, a następnie zapraszał ich rodziców na spotkania, które dały podstawy do tworzenia kręgów Domowego Kościoła. Pierwsze spotkanie, w którym uczestniczyliśmy, odbyło się w domu p. Gałęziowskich, którzy mieszkali na Kolonii Mazurskiej w Olsztynie. Natomiast pierwsze spotkanie naszego kręgu odbyło się w domu p. Bartusików. Do naszego kręgu należeli także p. Poshmanowie, Rulkowie i Marysia Dudkowa. Był to krąg między parafialny, a spotkania odbywały się co miesiąc. Okazało się, że Ruch jest czymś, czego nam brakowało, bez czego nie mogliśmy czuć się kompletni, spełnieni.
Tak więc na początku w naszej diecezji były dwa kręgi. Dopiero potem zaczęły powstawać kolejne kręgi w Olsztynie, a po roku 1982 w Piszu i w Mrągowie. Księża, którzy byli od początku związani Domowym Kościołem w naszej diecezji to, obok wspomnianego już księdza J. Wysockiego, ksiądz W. Świdziński, ksiądz K. Sawostianik, ksiądz A. Pluta i ksiądz K. Żuchowski.
Latem roku 1975 wyjechaliśmy na nasze pierwsze rekolekcje do Krościenka. To było niesamowite przeżycie. My modliliśmy się od młodości, od pierwszych chwil naszej znajomości, pierwszych chwil naszego małżeństwa, w domu czytaliśmy Biblię Wujka i książki religijne. Jednak jak pojechaliśmy na pierwsze rekolekcje to okazało się, że jesteśmy półanalfabetami, jeśli chodzi o Pismo św. Przeżycia były tak ogromne, że „którejś nocy – jak wspomina p. Bogumiła – zasnęłam na chwilę, a gdy nagle się obudziłam, to w rękach trzymałam Biblię i tuliłam ją, jak najukochańsze dziecko”.
Na tych rekolekcjach spotkaliśmy wielu ludzi, którzy podobnie jak my chcieli pełniej uczestniczyć w życiu Kościoła. Między innym poznaliśmy tam Siostrę Jadwigę Skudro,

Bp. Wysoscki i S. Jadwiga Skudro;

Msza św. i spotkanie DK w parafii Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Olsztynie

S. Jadwiga Skudro w domu p. Rydlów

której założyciel Wspólnoty, Ksiądz Franciszek Blachnicki, powierzył małżeńsko-rodzinną gałąź Ruchu, a nasza przyjaźń i współpraca trwała aż do Jej śmierci w 2009 roku. Mimo, że regularnie uczestniczyliśmy we Mszach świętych, parafialnych rekolekcjach i czytaliśmy religijne wydawnictwa, dopiero w Krościenku naprawdę zgłębiliśmy Pismo Święte, co bardzo wzbogaciło nas i naszą rodzinę. Te pierwsze rekolekcje poza tym, że umocniły nas w wierze, to jednocześnie uwolniły nas od strachu, w jakim wówczas żyliśmy. Ojciec Blachnicki ogromną wagę przykładał bowiem do kształtowania postaw asertywnych wobec totalitarnego ustroju ówczesnej Polski. Uczył, że nie wolno dać się zastraszyć, że prawdy należy bronić i że to ona w końcu zwycięży. W Krościenku czuliśmy się wolni. Spotykaliśmy się z ludźmi myślącymi tak samo jak my – wierzącymi i pragnącymi wolności od obcej nam ideologii komunistycznej. Mamy jednak świadomość, że wśród nas bywali tacy, którzy uczestniczyli w rekolekcjach z powodów zgoła innych. Na jednym z turnusów, w czasie dawania świadectwa o przeżyciach rekolekcyjnych uczestnik, który zabrał głos powiedział, że bardzo przeżył te rekolekcje, choć trafił na nie z polecenia służbowego SB.
Jednym z naszych najwspanialszych wspomnień, które zachowaliśmy przez te wszystkie lata, jest pierwszy Dzień Wspólnoty, w którym wtedy uczestniczyliśmy. Pamiętamy jak rankiem wędrowaliśmy przez górę Błyszcz, nazywaną przez nas Górą Tabor i wiszącym mostem nad Dunajcem, aby uczestniczyć w uroczystej Mszy Świętej w Tylmanowej. Przy akompaniamencie wielu gitar, śpiewaliśmy pieśni oazowe, z których najpopularniejszą była wtedy „Rewolucja”, traktowana przez wielu z nas jako swego rodzaju protest song przeciwko komunistycznemu reżimowi. Do Krościenka wróciliśmy późną nocą.
W następnych latach jeździliśmy na kolejne rekolekcje letnie do Dursztyna, Krośnicy i ponownie kilkakrotnie do Krościenka, do domu rekolekcyjnego przy ul. Jagiellońskiej. Poznawaliśmy przy tych okazjach wielu ludzi nie tylko z Polski, ale również z Czechosłowacji, Holandii, Niemiec czy Włoch. Zapoznawaliśmy się z innymi Ruchami, jak Focolare, Comunione Le Liberazione, Odnowa w Duchu Świętym. Poznaliśmy wówczas kardynała Karola Wojtyłę, który wywarł na nas ogromne wrażenie. Był wyjątkowo skromny i otwarty. Doskonale pamiętamy jego znoszoną sutannę, bez żadnych oznak kardynalskich.
W 1976 roku, pod pretekstem wyjazdu turystycznego, wraz z czterema innymi małżeństwami i Siostrą Jadwigą pojechaliśmy do Rzymu, na Kongres Ekip Notre Dame. Aby uzyskać paszporty musieliśmy przedstawić zaproszenia, które przesłali nam Włosi. Wspólnie z małżeństwami z całego świata, m.in. z Francji, Belgii, Szwajcarii, Brazylii, Mauritiusa, Portugalii, Indii, Niemiec i Hiszpanii uczestniczyliśmy we Mszach Świętych w Rzymie i w Asyżu. Przy okazji tego wyjazdu udało nam się zwiedzić Wiedeń i Wenecję, co w tamtych czasach było samo w sobie niesamowitym przeżyciem.

Bazylika św. Piotra; od lewej p. Bratnijscy, p. Rydlowie, p. Rosłanowie,

druga od prawej S. Jadwiga Skudro

Później zaangażowaliśmy się w wielkie dzieło Księdza Blachnickiego, jakim była Krucjata Wyzwolenia Człowieka. Była to niejako kontynuacja wcześniejszej Krucjaty Wstrzemięźliwości, złożonej przez niego już w 1957 roku, za co spotkał się z prześladowaniem ze strony Służby Bezpieczeństwa. KWC walczyła o przywrócenie godności ludzkiej osobom uzależnionym od alkoholu, nikotyny i szybko wkraczających w polską rzeczywistość narkotyków. Nie była to walka beznadziejna! Znamy kilka osób, które wyrwały się ze szponów nałogu i powróciły do życia rodzinnego.
Ruch Oazowy prowadził również własne wydawnictwo, publikując niedostępne wówczas nigdzie indziej pozycje, dedykowane rodzinom i młodzieży. Osobiście przewoziliśmy do Olsztyna „Kościół Domowy”, który odbieraliśmy od księdza Leona Kantorskiego. Kiedy widzieliśmy się po raz ostatni, w stanie wojennym, opowiadał jak przyszli po niego w nocy i internowali w kapciach i piżamie.
Nasza Wspólnota wspierała również rodaków pozostających za wschodnią granicą. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych przemycaliśmy na Wschód m.in. Pismo Święte, różańce, modlitewniki, etc., a później wydawane w Carlsbergu specjalne wydawnictwa dla Polonii.
Działalność Księdza Blachnickiego, Siostry Jadwigi i całego Ruchu Światło-Życie, miała znaczący wpływ na przemiany ustrojowe, jakie nastąpiły w latach osiemdziesiątych.

Kalendarium przygotowane przez Bogumiłę i Kazimierza Rydlów – I Parę Diecezjalną Archidiecezji Warmińskiej (1977-1989)
1974 – Ks. J. Wysocki organizuje Oazy młodzieżowe.
1975 – rekolekcje rodzin w Krościenku, wraz z młodzieżą i klerykami.
1976 – rekolekcje rodzin w Dursztynie, również z młodzieżą.
1976 – Kongres Ekip Notre Dame w Rzymie; wyjazd pięciu rodzin z Polski, pobyt w Rzymie i Asyżu.
1977 – rekolekcje rodzin w Krościenku.
1979 – rekolekcje rodzin w Krościenku.
1980 – rekolekcje rodzin w Przerośli.
1981 – rekolekcje rodzin w Tykocinie, z ks. Wiśniewskim (diecezja łomżyńska).
1982 – rekolekcje rodzin w Piszu z ks. Wiśniewskim (pierwsze rekolekcje DK w diecezji Warmińskiej) i Warszawie, z ks. Żuchowskim (diecezja warmińska).
1983 – rekolekcje dla dzieci w Klewkach i Trękusku.
1984 – rekolekcje rodzin w św. Lipce, z ks. Wiśniowieckim (diecezja warmińska).
1985 – rekolekcje dla dzieci w Sząbruku.
1986 – rekolekcje rodzin w Gietrzwałdzie, ks. Wiśniowieckim (diecezja warmińska).

OAZA I stopnia w Olsztynie

Od 28.czerwca do 14 lipca 2013 r., po raz pierwszy w olsztyńskim seminarium odbywały się rekolekcje Domowego Kościoła – Oaza I stopnia. Prowadzone przez Bożenkę i Wojtka Szczurków oraz ks. Bogdana Czerebę z Mrągowa.
W rekolekcjach wzięło udział 18 małżeństw: 6 z naszej diecezji pozostałe to diecezja : warszawska, toruńska, gdańska, elbląska, białostocka, drohiczyńska, siedlecka , krakowska.
Było 24 (dwadzieścia czworo) dzieci najmłodsze miało 4 miesiące. Diakonia do dzieci to dwunastu wspaniałych młodych ludzi, którzy po raz kolejny poświęcili część swoich wakacji, aby nasze rekolekcje mogły się odbyć. Jesteśmy bardzo wdzięczni.
Już dziś zapraszamy na Oazę II stopnia, która również odbędzie się w seminarium na początku przyszłych wakacji.

O rekolekcjach w Głotowie słów kilka…

W dniach; 05-21 sierpnia 2011roku w Głotowie kolo Olsztyna odbywały się rekolekcje Oaza II stopnia. Wzięło w nich udział 16 małżeństw, grupujących się w trzech kręgach.
Rodziny reprezentowały następujące archidiecezje; białostocką, gdańską, katowicką, pelplińską, przemyską, warmińską i warszawską, a także diecezje: bielsko – żywiecką, drohiczyńską, koszalińsko – kołobrzeską, łomżyńską, rzeszowską i sandomierską.
W rekolekcjach uczestniczyło 24 dzieci (w tym dwie pary bliźniąt!), nad którymi pieczę pełniła radosna 12-osobowa diakonia. Rekolekcjom przewodniczył niezastąpiony ksiądz Wojsław Czupryński oraz równie wspaniała para moderatorska, czyli Bożena i Wojciech Szczurek.
Trzeba podkreślić, ze przyjechały tu małżeństwa bardzo świadome swojego obowiązku o dobro i rozwój Rzeczypospolitej, przejęte o przyrost naturalny oraz pragnące, by świadków wyznawania Chrystusa było jak najwięcej.
Tematem wiodącym tegorocznej Oazy był Exodus, czyli wyjście z niewoli, z grzechu. Nieprzypadkowo zatem często odwiedzanym miejscem była Kalwaria Głotowska – Warmińska.
Rekolekcje miały na celu pomoc w odnalezieniu, zrozumieniu i pogłębieniu swojego powołania wobec Boga, Kościoła i bliźniego. Był to czas refleksji, rozważań, zmagań z samym sobą, kontemplacji, poszukiwania sensu wiary i własnego istnienia. Nie brakowało gorących dyskusji na temat wiary i egzystencji, łez duchowego zmagania, chorób, fizycznego zmęczenia, radości, wzajemnej pomocy i życzliwości. Wymiana poglądów, pozwoliła na poznanie zdania drugiej strony, spojrzenie na dany problem z innej perspektywy, otwarciu się na drugiego człowieka, zaakceptowaniu go jako osoby. A wszystko po to, by się wewnętrznie ubogacić i umocnić w wierze.
Czujemy, ze wyjeżdżamy z tych rekolekcji bardziej silni duchowo, wyciszeni, a ziarno, które zostało zasiane w naszych duszach i sercach, będzie nieustannie wzrastać i przynosić obfity plon.
Za wszystkie łaski, których doświadczyliśmy – Chwała Panu!


Opracowanie tekstu; Ania Chojnowska – diakonia
Głotowo, dn. 21 sierpnia 2011r.

Świadectwo z rekolekcji

W dniach 5-7.11.2010 r. w ośrodku przy naszej parafii odbyły się rekolekcje ewangelizacyjne dla małżeństw, które prowadził ks. Karol Tomczak MS.
W rekolekcjach uczestniczyły pary małżeńskie z różnych miast (Sztum, Mrągowo, Olsztyn, Szczytno, Piecki, Ostróda). My uczestniczyliśmy w nich jako para odpowiedzialna za prowadzenie kręgu. Był to dla nas czas błogosławiony, czas intensywnej formacji duchowej i prowadzenia przez Ducha Świętego.
Na ten czas zostawiliśmy inne sprawy i przede wszystkim skupiliśmy się na słuchaniu Pana podczas konferencji i na dzieleniu w kręgu. Doświadczyliśmy niezwykłego działania Pana Boga także poprzez świadectwo życia ludzi jakich nam Pan Jezus postawił w czasie tej posługi. Dziękujemy za nich i za ich doświadczenie, którym się dzielili ubogacając nas i siebie nawzajem.
Na nowo odkrywaliśmy, że Pan Bóg stworzył nas z miłości i powołał nas do niej. Mogliśmy jej również doświadczyć w szczególny sposób w czasie wspólnej Eucharystii, dzielenia się Słowem Bożym, a także podczas modlitwy wstawienniczej. Bogu niech będą dzięki za ten czas łaski!

Danuta i Kazimierz Meler

Wspomnienie o Grzesiu Wagnerze

Drogi Grzegorzu, słowa jednej z wielu oazowych pieśni brzmią: „Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota, Kościół żywy i prawdziwy to jest serc wspólnota”. Oto wspólnota serc, wspólnota Domowego Kościoła (gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie) zgromadziła się licznie 28 grudnia Roku Pańskiego 2009 w świątyni parafialnej p.w. Matki Bożej Różańcowej w Pieckach, aby wyrazić dobremu Bogu przeogromną wdzięczność za 63 lata Twojego ziemskiego życia i modlić się polecając Mu Twoją duszę oraz potrzebującą w tych bolesnych dniach szczególnego duchowego wsparcia Rodzinę.

Przybyło wielu moderatorów, wiele par animatorskich. Przybyły małżeństwa, młodzież i dzieci. Jak na rekolekcje. Ktoś ze wspólnoty nazwał nawet owe 7 dni (od dnia śmierci do dnia pogrzebu) wyjątkowymi rekolekcjami, które nam zorganizowałeś. Mądrość, prostota i głębia Słowa Bożego, jakie dało się słyszeć podczas Eucharystii w kościele i na cmentarzu wydają się tylko potwierdzać to określenie.

Podczas Liturgii Słowa przeżywanej w rytmie ludzkich łez osuszanych chrześcijańską nadzieją wspólnego spotkania po ziemskiej wędrówce, mogliśmy sobie lepiej uświadomić sens ludzkiego życia opartego na fundamentach spotkań z Chrystusem w sakramentach, na modlitwie, w słuchaniu i rozważaniu Jego Słowa, w zgłębianiu Tajemnicy Jego Kościoła.

Ostatnią (bez mała trzecią) część Twego bogatego życia dzieliłeś pomiędzy trzy obszary pracy/służby/pasji. Były nimi praca geodety i dyrektora Mazurskiego Parku Krajobrazowego, posługa nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej w parafii oraz szczególnie Ci bliskie zaangażowanie wraz z żoną Krystyną i szóstką dzieci, którymi Bóg Was obdarzył, we wspólnotę Domowego Kościoła.

Wielokrotnie dane mi było już opowiadać, w jak to szczególny sposób zetknąłeś się z dopiero co raczkującym pierwszym kręgiem małżeństw Domowego Kościoła przy najstarszej mrągowskiej parafii p.w. Św. Wojciecha. Teraz dociera to do mnie ze zwielokrotnionym odczuciem Bożego prowadzenia.

Było to jesienią Roku Pańskiego 1989. Niedzielnym popołudniem wracałem autobusem z rozpoczęcia kulturalnego roku pracy w pieckowskim domu kultury. W połowie drogi, być może w tym samym miejscu, w którym 22 grudnia Roku Pańskiego 2009 powołał Cię do wieczności Pan, podszedłeś do mnie i zapytałeś, co czytam. Po krótkiej rozmowie tak mocno zafascynowałeś się Domowym Kościołem , iż prosto z przystanku autobusowego udałeś się do naszego mieszkania po dodatkowe oazowe materiały. Wkrótce z całą rodziną uczestniczyłeś już w spotkaniu opłatkowym, a w kolejne dwie zimy (1990 i 1991) udaliście się z Krystyną i z dziećmi na piętnastodniowe rekolekcje I i II stopnia. Ileż ich potem jeszcze było? A ileż radości było w Twoim ojcowskim sercu z rekolekcji oazowych I stopnia przeżywanych przez Wasze najmłodsze dziecko podczas ostatniego lata?

Cóż w tym wszystkim nadzwyczajnego? To, co sprawiło, że podszedłeś wtedy do mnie i przemówiłeś do nieznajomego pasażera. Jak się później okazało, inspiracją dla Twojego zainteresowania się moją osobą był uczyniony przeze mnie prosty znak krzyża na początku podróży. Jeden prosty znak potraktowałeś jak ewangeliczną perłę i poszedłeś za nim drogą szans, jakie praca nad duchowością małżeńską daje małżeństwom a przez
nie całym rodzinom.

Drogi Grzegorzu, ludzkie słowa nie wyrażą i nie ogarną do końca wszelkiego dobra, jakie piszący ten nieudolny tekst oraz cała wspólnota Domowego Kościoła Tobie zawdzięcza.

Myśląc o Twoim życiu nie sposób ominąć Twej szczególnej troski o świat jakże umiłowanej przez ciebie przyrody. Udostępniając i ukazując innym jej piękno czyniłeś to jak człowiek podający głodnemu bochen chleba – trzymając go z wdzięcznością i podziwem w dłoniach.

To dla jej ochrony upatrzyłeś sobie nową pomoc w formie modlitwy za wstawiennictwem Matki Bożej Królowej Jezior. Z wielką radością i nadzieją w sercu uczestniczyłeś w uroczystej intronizacji kopii jej obrazu w parafii p.w. Św. Rafała Kalinowskiego w Mrągowie. Podkreślałeś w tym dniu potrzebę modlitwy jako wsparcia nieskutecznych działań ludzkich. Dla upamiętnienia tego wydarzenia zrobiliście sobie razem z Krystyną pamiątkowe zdjęcie z Biskupem Blinem przed obliczem Patronki Krainy Jezior i jej mieszkańców.

Ilekroć przyjdzie mi osobiście, w małżeństwie, w rodzinie, w kręgu, rejonie mrągowskim czy też szerszej wspólnocie Domowego Kościoła przed wspomnianym obrazem stanąć i uklęknąć, trudno mi będzie nie wspomnieć o Tobie.

Do zobaczenia w niebie
przed obliczem Najwyższego
Wiele Ci zawdzięczający, wiele podróżujący
Grzegorz Joachim Jarmużewski

„Dialog małżeński” w Głotowie

Trzydniowe spotkanie poświęcone było komunikacji w małżeństwie. Małżeństwa uczestniczące w rekolekcjach miały okazję dowiedzieć się m.in.: jak wyrażać swoje uczucia i jak je czytać, jak budować relacje w małżeństwie i w rodzinie, jak się komunikować, by być właściwie rozumianym.
Konferencje poprowadził specjalista z dziedziny psychologii rodziny i psychologii komunikacji ks. dr Cezary Opalach – Moderator Diecezjalny Archidiecezji Warmińskiej.
W rekolekcjach wzięły udział 22 małżeństwa z diecezji warmińskiej, ełckiej i elbląskiej.
Dziękując wszystkim uczestnikom za wspólnie spędzony czas, życzymy aby owoce tych rekolekcji zasiane w naszych duszach i sercach, nieustannie wzrastały i przynosiły obfity plon.

Dorota i Piotr Jasińscy (Para Diecezjalna DK)

DWDD w Bydgoszczy

DWDD odbywał się pod hasłem “Posłuszeństwo na wzór Chrystusa Sługi”
W sobotę 26 października 2013 roku w Bydgoszczy spotkali się przedstawiciele wielu diakonii specjalistycznych Ruchu Światło-Życie z filii pelplińskiej, w ramach jesiennego Dnia Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych (DWDD). Spotkania takie odbywały się równolegle we wszystkich sześciu filiach Ruchu na terenie Polski. Podczas spotkania Krąg Filialny DK wybrał nową parę filialną. Następcami Teresy i Kazimierza Roszaków z diecezji gnieźnieńskiej zostali Marta i Jan Nadolni, którzy w tym roku po 5 latach zdali posługę pary diecezjalnej naszej diecezji. Nowej parze filialnej życzymy światła Ducha Świętego na czas posługi, oraz radości na drodze do świętości. Niech Pan Bóg Wam błogosławi.

Dorota i Piotr Jasińscy (Para Diecezjalna DK)

Podsumowanie rocznej pracy DK w Koszalinie Dożynki – święto plonów

W dniach 6-8 września 2013 roku w Koszalinie odbyło się Podsumowanie roku pracy Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie, na którym spotkały się pary odpowiedzialne za DK: para krajowa, Beata i Tomasz Strużanowscy, pary filialne i diecezjalne oraz księża moderatorzy, na czele z moderatorem krajowym DK, ks. Markiem Borowskim SAC. W spotkaniu uczestniczyli tradycyjnie bp Adam Szal, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu-Światło-Życie oraz moderator generalny Ruchu-Światło-Życie, ks. Adam Wodarczyk.
Na zakończenie Eucharystii w ostatnim dniu podsumowania czternaście par diecezjalnych przekazało posługę swoim następcom. Były słowa podziękowań, gesty wdzięczności oraz chwile wzruszeń

Uroczyste przyjęcie nowych par do Domowego Kościoła


Bardzo dziękujemy wszystkim członkom Domowego Kościoła, za wzięcie udziału w inauguracji roku formacyjnego DK w archidiecezji warmińskiej w Głotowie. Szczególnie dziękujemy osobom, które brały udział w przygotowaniu tej uroczystości.
Nie wszystkie małżeństwa miały możliwość podzielenia się „owocami” tegorocznych rekolekcji, ale i te które mówiły zachęcamy do napisania świadectwa i przesłania do nas, aby umieścić je na stronie internetowej DK.
Dzieląc się swoimi przeżyciami ubogacamy się wzajemnie.

Dorota i Piotr Jasińscy (Para Diecezjalna DK)
Ks. Cezary Opalach (Moderator Diecezjalny DK)