ODESZŁA DO PANA

26.01. 2016 r. Odeszła do Pana

 Mama Asi Bączek – Śp. Helena

Łącząc  się w żałobie i smutku po śmierci  Heleny,

  składamy kondolencje i  wyrazy współczucia .

Ks. Cezary Opalach

oraz Dorota i Piotr Jasińscy wraz z całą Wspólnotą DK.

W naszych modlitwach polecajmy Miłosiernemu Bogu śp. Helenę,

oraz otoczmy modlitwą  Asię i całą  Rodzinę.

Uroczystości pogrzebowe odbędą  się  jutro 28.01.16 r. o godz. 15.30

w parafii  p.w. Matki Bożej Różańcowej  w Pieckach.

Dzisiaj o godz. 19.30 odbędzie się  w Kaplicy Eden w Mrągowie różaniec w intencji zmarłej.

1% DLA PAWEŁKA

WITAMY CIĘ

Bardzo serdecznie dziękuję Ci za przekazanie 1% na naszego chorego synka, Pawełka (ur.21.03.2005 r.).

Jest chory na Rdzeniowy Zanik Mięśni – choroba genetycznie uwarunkowana w przebiegu, w której dochodzi do osłabienia i zaniku mięśni a w konsekwencji do powolnej śmierci.

Jedyną dostępną pomocą, spowalniającą rozwój choroby, jest stała rehabilitacja. Jest ona najistotniejszym elementem opieki nad dzieckiem z tą chorobą. Pragniemy, aby Pawełek przeżywał każdy dzień z radością, aby uczył się nowych rzeczy i mógł odnosić sukcesy

Ze zbiórki 1%, Pawełek może mieć codzienną rehabilitacje, masaże, logopedię, wyjeżdżać na obozy rehabilitacyjne oraz sprzęty, wspomagające jego funkcjonowanie w domu, szkole.

Prosimy o pomoc wystarczy tylko 1% podatku na rzecz PAWEŁKA a jego życie stanie się lepsze.

Ania i Darek – Maciuś, Pawełek, Kubuś i Marysia Częczek

 Poniżej dane Fundacji dzięki której możemy zbierać 1%

www.dzieciom.pl – Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” – KRS 0000037904

Wypełniając PIT należy podać KRS i podać CEL

KRS – 0000037904

CEL – 3761 CZĘCZEK PAWEŁ

Podanie celu jest WAŻNE należy go wpisać w polu „INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE

Ulotka, którą można wydrukować:

jeden procent

OSOBY KONSEKROWANE ŚWIADKAMI MIŁOSIERDZIA

List pasterski Episkopatu Polski na Dzień Życia Konsekrowanego

21/01/2016

OSOBY KONSEKROWANE ŚWIADKAMI MIŁOSIERDZIA

 List pasterski Episkopatu Polski na Dzień Życia Konsekrowanego
2 lutego 2016 roku

 Drodzy Bracia i Siostry,
Liturgia święta Ofiarowania Pańskiego przypomina nam scenę, w której Maryja i Józef przynieśli do Jerozolimy Dzieciątko Jezus, aby – zgodnie z prawem żydowskim – poświęcić je Bogu. Kiedy Jezus umierał na krzyżu okazało się w pełni, że nie był to jedynie rytuał. Ofiarowując swe życie, objawił światu Boże miłosierdzie. Bez odniesień do Boga, który jest Miłością Miłosierną i który tej Miłości uczy każdego wierzącego, prawdy Ewangelii nie będą przekazywane i nie napełnią świata radością z tego, że: „[…] nasze oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów” (Łk 2, 30-31). Ofiarowanie Jezusa w świątyni, które dzisiaj wspominamy, jest pierwszą manifestacją Miłości Miłosiernej i zapowiedzią Jego ofiary, którą złoży za zbawienie świata pod koniec swojego życia.
W tym roku w święto Ofiarowania Pańskiego kończy się ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Życia Konsekrowanego. Był to czas wielu wydarzeń organizowanych przez Kościół w Polsce i na świecie. Refleksja i modlitwa dotyczyła całego życia konsekrowanego w jego rozmaitych formach: zakonów i zgromadzeń zakonnych, instytutów świeckich, stowarzyszeń życia apostolskiego, dziewic, wdów konsekrowanych i pustelników. Pragniemy wyrazić wdzięczność wszystkim, którzy zaangażowali się w inicjatywy i wydarzenia Roku Życia Konsekrowanego, służąc swoim doświadczeniem i wiedzą. Dzięki temu mogliśmy spojrzeć z wdzięcznością na dar, jakim jest życie konsekrowane w Kościele i w społeczeństwie oraz głębiej poznać jego blaski i cienie, aby z odnowioną ewangeliczną pasją bez lęku spojrzeć w przyszłość.

Koniec Roku Życia Konsekrowanego przypada w czasie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Ten znaczący splot wydarzeń przypomina nam, że w głoszeniu orędzia o Bożym Miłosierdziu wielką rolę odegrały i odgrywają osoby konsekrowane. Ich życie jest także ofiarowaniem siebie, ale nie dla samej ofiary, lecz po to, by poprzez czystość, ubóstwo i posłuszeństwo doświadczać miłosierdzia i dzielić się nim z innymi. Nie ma bowiem miłosierdzia bez poświęcenia i ofiary, wyrzeczenia się własnych planów, ambicji i dóbr.

1.    Szkoła komunii w Kościele – szkoła miłosierdzia

W Liście na Rok Życia Konsekrowanego papież Franciszek wskazał m.in., że życie konsekrowane ma być świadectwem komunii, poczynając od samych wspólnot zakonnych, poprzez współpracę z innymi środowiskami kościelnymi, kończąc na twórczych relacjach z niekatolikami (zob. II, 3). Jednocześnie papież podkreśla, że niemożliwe jest budowanie wspólnoty bez miłosierdzia: „Droga miłosierdzia, która się przed nami otwiera, jest niemal nieskończona, ponieważ trzeba dążyć do wzajemnej akceptacji i troski, praktykować wspólnotę dóbr materialnych i duchowych, braterskie upominanie, szacunek dla osób najsłabszych […]” (List na Rok Życia Konsekrowanego, II, 3).
W życiu wielu założycieli zakonów istotną rolę odgrywało z jednej strony osobiste doznanie Bożego miłosierdzia i darmowego przebaczenia, a z drugiej doświadczenie materialnej i duchowej biedy napotkanych ludzi. Zadawali oni sobie wówczas pytania, które znajdujemy w Ćwiczeniach duchowych św. Ignacego Loyoli: „Co uczyniłem dla Chrystusa, co czynię dla Chrystusa i co powinienem uczynić dla Chrystusa?”. Przy czym zdawali sobie sprawę, że służba Chrystusowi miłosiernemu wiedzie przez miłosierną służbę ludziom. Wspólnoty życia konsekrowanego, zjednoczone w modlitwie i wspólnej misji, były odpowiedzią na tego rodzaju pytania.
W adhortacji Vita consecrata św. Jan Paweł II napisał: „Pragnąłem zwrócić szczególną uwagę na ten stały element historii Kościoła: na rzeszę założycieli i założycielek, świętych mężczyzn i kobiet, którzy wybrali Chrystusa, idąc drogą radykalizmu ewangelicznego i braterskiej służby – przede wszystkim ubogim i opuszczonym” (VC nr 5). Ta służba przybierała różne formy – od modlitwy za grzeszników i przepowiadania łaski nawrócenia, po prowadzenie instytucji charytatywnych, szpitalnych i wychowawczych. XXI wiek jeszcze bardziej niż minione wieki potrzebuje tego rodzaju świadectwa, potrzebuje tego, co św. Jan Paweł II nazwał „wyobraźnią miłosierdzia”, by odpowiedzialnie reagować na współczesne problemy. Wyobraźnia ta dotyczy ubogich, odrzuconych, migrantów, cierpiących z powodu różnych form niesprawiedliwości, ale także ludzi pogrążonych w grzechu, zamkniętych na Bożą łaskę przebaczenia i nawrócenia. Nadzieja, jaką głosi Kościół, nie ogranicza się bowiem do życia doczesnego, ale pozostaje otwarta na wieczność, do której zaprasza nas Bóg.
Osoby konsekrowane są obecne w newralgicznych punktach świata, próbując odpowiadać słowem i czynami miłosierdzia na przemoc i niesprawiedliwość oraz na duchową pustkę, w którą wchodzi grzech. Są posłane do służby, ale potrzebują naszego wsparcia. Wspomagajmy ich posługę naszą modlitwą, współpracą, dobrym słowem i zapewnieniem o bliskości.
W życiu Kościoła odnajdujemy przykłady wielu osób, które ofiarowały się Bogu, pełniąc dzieła miłosierdzia. Wystarczy wymienić wśród nich św. Faustyną Kowalską i św. Maksymiliana Kolbe.

2.    Siostra Faustyna Kowalska – apostołka miłosierdzia

 Bóg zechciał przypomnieć światu prawdę o swym miłosierdziu poprzez prostą, pokorną i otwartą na Jego natchnienia zakonnicę, siostrę Faustynę Kowalską. Ta zakonnica należy dziś do najbardziej znanych i podziwianych Polaków na świecie. Sam Jezus na różne sposoby przekazywał św. Faustynie orędzie o miłosierdziu: „Powiedz, że miłosierdzie jest największym przymiotem Boga” – czytamy w Dzienniczku (nr 301). To orędzie dociera do najdalszych zakątków świata m.in. poprzez obrazek Jezusa miłosiernego i słowa: „Jezu, ufam Tobie”, poprzez Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Niedzielę Miłosierdzia czy też Godzinę Miłosierdzia, czyli przez owoce mistycznych wizji, jakie otrzymała siostra Faustyna. Żadna inna polska książka nie została przetłumaczona na tyle języków i wydana w tylu milionach egzemplarzy, co Dzienniczek siostry Faustyny.
Okazją do przypomnienia św. Faustyny Kowalskiej jako apostołki miłosierdzia będą Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Wszak relikwie świętej spoczywają pod obrazem „Jezu, ufam Tobie”, w kaplicy klasztornej w Łagiewnikach, przy sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Modlimy się i mamy nadzieję, że właśnie podczas Światowych Dni Młodzieży Bóg wzbudzi w wielu młodych powołanie do życia konsekrowanego w służbie Bożemu Miłosierdziu.

3.    Ojciec Kolbe – męczennik miłosierdzia

Wymownym świadectwem miłosierdzia jest także męczeńska śmierć św. Maksymiliana Kolbego, której 75. rocznica przypada w tym roku. Pójście na głodową śmierć w miejsce współwięźnia Franciszka Gajowniczka było owocem całego konsekrowanego życia, oddanego służbie Bogu i ludziom. „We wszystkim całkowicie zaufaj Miłosierdziu Bożemu, co przez Niepokalaną cię prowadzi. Resztę zostaw cudom miłosierdzia Opatrzności Bożej i Niepokalanej. Daj się w pokoju i ufności prowadzić Miłosierdziu Bożemu przez Niepokalaną” (Pisma Maksymiliana Kolbego 849) – nauczał Maksymilian Kolbe. Jego współwięźniowie z Auschwitz zaświadczyli, że nawet w strasznych warunkach niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego, ojciec Kolbe promieniował spokojem, który nie był niczym innym, jak złożeniem nadziei w Bogu „wbrew nadziei”.
Jerzy Bielecki, więzień Auschwitz, podkreślał, że błędem byłoby mówienie, że ojciec Maksymilian umarł dla jednego współwięźnia i jego rodziny. Świadectwo miłosierdzia, jakie dał zakonnik, było bowiem umocnieniem dla wielu więźniów. Oto w obozowym piekle okazało się – stwierdził Jerzy Bielecki – „że prawdziwy świat istnieje, jak istniał, że nasi oprawcy i mordercy nie potrafią go zniszczyć, że ten świat wcale nie zaczyna się za drutami naszego obozu, że jest i tutaj. Niejeden zaczął szukać w sobie samym tego prawdziwego świata, odnajdywał go i dzielił się nim z obozowym kolegą, by siebie i jego wzmocnić w szamotaniu się ze złem” (Św. Maksymilian Maria Kolbe, o. L. Dyczewski, ATK, 1984, s. 264). Ojciec Kolbe dał świadectwo, że nawet w świecie – zdawałoby się – bez miłosierdzia, ostatecznie zwyciężają miłość i miłosierdzie. Takie właśnie świadectwo jest istotą życia konsekrowanego.

4.    Ofiarowanie warunkiem miłosierdzia

Święci Faustyna i święty Maksymilian stali się narzędziami Bożego Miłosierdzia, gdyż całkowicie ofiarowali swoje życie Bogu  i pozwolili, by mógł On ich używać wedle swojej Woli do czynienia dobra w świecie. Przypominamy ich sylwetki, by umocnić współczesne osoby konsekrowane w ich wolnym i osobistym wyborze – ofiarowania życia Bogu dla zbawienia świata.
Wzorem takiego ofiarowania jest Maryja, Matka Miłosierdzia. Polecamy Bogu za jej wstawiennictwem nowe powołania, a także za wszystkich, którzy już idą drogą życia konsekrowanego, aby dzień po dniu stawali się świadkami Bożej prawdy i Bożego miłosierdzia.

Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
obecni na 370. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie
w dniu 6 października 2015 r.

 Za zgodność:
+ Artur G. Miziński
Sekretarz Generalny KEP

SPOTKANIE ODPOWIEDZIALNYCH W SKORZESZYCACH

W dniach 15-17 stycznia 2016 r. odbyło się spotkanie odpowiedzialnych Domowego Kościoła. Do Skorzeszyc w diecezji kieleckiej przyjechali członkowie kręgu centralnego, pary diecezjalne, pary odpowiedzialne za kontakty z Domowym Kościołem poza granicami kraju, małżeństwo odpowiedzialne za kręgi w Wiedniu oraz około 20 kapłanów. W spotkaniu uczestniczył także delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie, bp Adam Szal oraz moderator generalny, ks. Marek Sędek. Sobotniej Eucharystii przewodniczył bp kielecki Jan Piotrowski, który w swoim słowie zachęcił nas do otwarcia się na miłosierdzie. Spotkanie odpowiedzialnych w głównej mierze było poświęcone formacji rekolekcyjnej. Tego dotyczyła konferencja przygotowana przez Elżbietę Kozyrę i Marię Różycką z sekretariatu DK, a także spotkania w grupach i spotkania w filiach. Ufamy, że podjęty temat zaowocuje wiernością w przygotowywaniu i prowadzeniu rekolekcji zgodnie z myślą Założyciela. Z okazji kończącego się niebawem Roku Życia Konsekrowanego w spotkaniu wzięła udział również Odpowiedzialna główna INMK, Jolanta Szpilarewicz, która podzieliła się osobistym świadectwem powołania oraz ważnymi informacjami o Instytucie Niepokalanej Matki Kościoła.

Radością dla wszystkich uczestników była piękna postawa służby, jakiej doświadczaliśmy od gospodarzy – wspólnoty Domowego Kościoła diecezji kieleckiej. W nich w pełni realizowały się słowa ks. F. Blachnickiego: „Miłość nadprzyrodzona może się rozwijać tylko wtedy, kiedy staje się bezinteresowna”. Za tę bezinteresowną miłość dziękujemy!

za: http://www.dk.oaza.pl/

WSPÓLNE KOLĘDOWANIE REJONU KATEDRA

10.01.br., w święto Chrztu Pana Jezusa, kończącego liturgiczny okres Bożego Narodzenia, małżeństwa Domowego Kościoła z Rejonu Katedra spotkały się na wspólnym Kolędowaniu w gościnnych salach Instytutu Kultury Chrześcijańskiej.
Chcieliśmy w ten sposób okazać naszą radość z ponownego Narodzenia Pana Jezusa, a jednocześnie aby było to okazją do wzajemnego poznania się małżeństw i księży moderatorów z naszego Rejonu.
Po wspólnym świętowaniu przy stole zastawionym słodkościami, dzieleniu się życiem co w rodzinach i kręgach, przeszliśmy do sali „koncertowej” w której jest pianino i przy którym zasiadł Moderator naszego Rejonu x.
Wojsław 🙂 Drugi z Moderatorów x. Marian przyniósł gitarę. Mając tak wspaniały duet zaczęliśmy od Kolędy „Wśród nocnej ciszy”. Po niej popłynęły następne kolędy i pastorałki i wyśpiewaliśmy prawie wszystkie, które mieliśmy w śpiewnikach.
Pomimo, że to już styczeń, X. Marian zaintonował piękną kolędę Czerwonych Gitar „Jest taki dzień, bardzo ciepły, choć grudniowy…”- nie mieliśmy jej w śpiewnikach, ale okazało się że prawie wszyscy znają te słowa i wspólnie z radością je wyśpiewaliśmy.
Dziękujemy małżeństwom, Moderatorom, Parze Diecezjalnej – która również uświetniła nasze spotkanie swoją obecnością i głosem – za przybycie i wyśpiewanie radości i chwały naszemu Panu Jezusowi.
Para Domowego Kościoła Rejonu Katedra
Łucja Andrzej Grabowscy

W ŚWIĘTO PATRONALNE MODERATORÓW RUCHU ŚWIATŁO-ŻYCIE

życzymy by całe Wasze życie Drodzy Kapłani Moderatorzy  było napełnione światłością i miłością, niech Boski Zbawiciel prowadzi po pięknej lecz niełatwej drodze powołania dla ludu Pana.

Bóg obdarzył nas wielką łaską stawiając Was na naszej drodze.
Dziękujemy, że jesteście z nami i dla nas.
Dziękujemy za Waszą posługę wspierania nas na drodze formacji,  za uczestnictwo w spotkaniach  kręgu .
Dziękujemy za Wasze świadectwo, które nam małżonkom jest bardzo potrzebne.

 Z serdecznymi pozdrowieniami i zapewnieniem o modlitwie

Dorota i Piotr Jasińscy z całą Wspólnotą

SPOTKANIE OPŁATKOWE REJONU MEĄGOWO

Domowy Kościół z Rejonu Mrągowa zorganizował w niedzielę 03.01.16. spotkanie opłatkowe dla swoich uczestników, czyli księży moderatorów, małżeństw i rodzin z Mrągowa, Kętrzyna i Piecek.
Rozpoczęliśmy od zapalenia świecy, odczytania fragmentu Ewangelii o narodzeniu Pana Jezusa i przystąpiliśmy do składania sobie życzeń i łamania się opłatkiem. Następnie była okazja do porozmawiania przy zastawionym ciastem , słodyczami, herbatą i kawą stole.

Z pewnością dla obecnych na spotkaniu dzieci, wielką atrakcją było przybycie św. Mikołaja z worem pełnym prezentów. Prezenty radowały dzieci, ale by je otrzymać każdy obdarowany był zobowiązany do wykonania jakiejś formy artystycznego przekazu tzn. coś zaśpiewać lub wyrecytować, zatańczyć lub chociaż zaklaskać, a to z kolei było powodem do radości dla wszystkich obecnych na sali.
Wieczór zakończyło wspólne śpiewanie kolęd, które poprowadził Emil z rodziną.

Serdeczne podziękowania należą się Księżom Saletynom, z księdzem proboszczem Janem na czele, za nie pierwsze już przyjęcie nas w Domu Rekolekcyjnym i udostępnienie całej potrzebnej infrastruktury.

Podziękowania też dla Pary Rejonowej z Mrągowa: Ani i Ryśka za trud organizacji i przygotowania tego pięknego wydarzenia. Była to okazja by poznać się lepiej, porozmawiać ze sobą, umocnić więzy wspólnoty, podtrzymać jakże piękną polską tradycję.

Ufamy, że wszystkie życzenia, jeśli tylko zgodne z wolą Pana, będą się spełniać w naszym życiu.

Marzenna i Grzegorz Zdanuk

SPOTKANIE OPŁATKOWE

27.12.15. miało miejsce Spotkanie Opłatkowe zorganizowane przez Domowy Kościół Archidiecezji Warmińskej. Miejscem spotkania było Wyższe Seminarium Duchowne naszej diecezji w Olsztynie.
Spotkanie rozpoczęło się Mszą Świętą koncelebrowaną pod przewodnictwem J. E. ks. biskupa koadiutora Józefa Górzyńskiego, który wygłosił homilię na temat rodziny w związku z przypadającym w tym dniu Świętem Św. Rodziny – patronalnym świętem naszego Ruchu. Na zakończenie Eucharystii w szeregi członków Domowego Kościoła zostało przyjętych 5 par małżonków, w tym 4 pary z Kętrzyna. Z rąk ks. biskupa pary te otrzymały zapalone świece jako symbol Chrystusa i wezwanie do rodzinnego i małżeńskiego życia Ewangelią wg zasad Domowego Kościoła.
Po uroczystościach w kaplicy seminaryjnej udaliśmy się do refektarza gdzie przy zastawionych stołach była okazja na przełamanie się opłatkiem, złożenia sobie życzeń świątecznych i noworocznych oraz poczęstowania się ciastem, kawą, słodyczami i odbycia rozmów pomiędzy uczestnikami. Dzieci zostały zaproszone do kaplicy by radować się Bożym Narodzeniem przy śpiewie kolęd i pastorałek.
Spotkanie było okazją do zacieśnienia więzów wspólnoty, lepszego poznania się i integracji.

Serdeczne podziękowania dla gospodarzy miejsca naszego spotkania: Wyższego Seminarium Duchownego w Olsztynie, które już nie po raz pierwszy udziela nam gościny oraz J. E. księdzu biskupowi za modlitwę, homilię i życzenia.

Niech Dobry Bóg , jeśli wola Jego taka, wysłucha wszystkich intencji i sprawi, że wszystkie życzenia będą spełnione.

Marzenna i Grzegorz Zdanuk