Kalwaria została wybudowana w latach 1878–1894. Inicjatorem jej budowy był mieszkaniec Głotowa Johannes Merten, który w tym celu odbył pielgrzymkę do Jerozolimy. Przywiózł on ze sobą jako relikwie kamyczki z poszczególnych stacji jerozolimskiej drogi krzyżowej, które umieszczono pod kloszami w każdej kapliczce. Wąwóz pod Kalwarię wykopywano ręcznie staraniem całej diecezji warmińskiej (szacuje się, że w ciągu szesnastu lat w pracach uczestniczyło 70 tysięcy ludzi). Troszczono się, aby wiernie naśladować długość i nachylenie prawdziwej Drogi Krzyżowej Chrystusa w Jerozolimie. Pracami kierował ówczesny proboszcz Głotowa ks. Ferdynand Engelbrecht, a po jego śmierci w 1893 r. ks. Donald Steinsohn. 18 maja 18994r. (w piątek) ówczesny biskup warmiński Andrzej Thiel dokonał poświęcenia Kalwarii.
W Niedzielę Palmową 9 kwietnia o godz. 15.00 pod przewodnictwem o. dr Zbigniewa Pisiałek CP (proboszcza Parafii Św. Rozalii w Kieźlinach) wspólnota Domowego Kościoła, mieszkańcy Kieźlin, Dywit, Olsztyna i okolic rozpoczęli Drogę Krzyżową w Kalwarii Warmińskiej w Głotowie.
Tradycje tę zapoczątkowały ponad dwadzieścia lat temu małżeństwa z dwóch kręgów Domowego Kościoła, które wraz z rodzinami zaczęły rokrocznie w Niedzielę Palmową odprawiać Drogę Krzyżową w tym miejscu. Z czasem jedno z małżeństw ( mieszkańcy Kieźlin) poprosiło swojego proboszcza, aby do nich dołączył. W kolejnym roku Proboszcz parafii w Kieźlinach zaprosił też parafian. I tak z roku na rok grupa pątników się powiększa. Rozważania przygotowuje Domowy Kościół, oprawę muzyczną parafianie z Kieźlin, a przewodniczy kieźliński Proboszcz. Aby wesprzeć renowację ponad stuletnich kapliczek, po zakończeniu Drogi Krzyżowej pątnicy składają datki na ten cel. Następnie na parkingu rozpoczyna się częstowanie przywiezionymi przez uczestników ciastami, łakociami, kawą i herbatą.
Jest to szczególne nabożeństwo, które odbywa się w historycznym miejscu, odzwierciedlającym drogę przebytą przez Pana Jezusa. Za Krzyżem podążają ludzie z różnych miejscowości, którzy przyjechali tu prosić, przepraszać, dziękować, a może w ten właśnie sposób wejść w Wielki Tydzień.
Dziękując za wspólną modlitwę, prosimy pomyślcie kto Wam powiedział o tej Drodze Krzyżowej i komu Wy możecie zaproponować wspólne podążanie za Krzyżem w przyszłym roku.
Dorota i Piotr Jasińscy
