ODESZŁA DO PANA ELA KOCHAŃSKA

Ze smutkiem  informujemy o odejściu po kilkuletniej chorobie nowotworowej do Niebieskiego Pana w dniu 31 sierpnia 2017 roku Elżbiety Kochańskiej. Młodszym członkom Domowego Kościoła informacja ta może niewiele mówić, bo Jej wspólna posługa z mężem Bolesławem Kochańskim jako pary diecezjalnej najpierw w Diecezji Warmińskiej a później w Archidiecezji Warmińskiej przypadała na lata 1989-1997. Osoby starsze pamietające wymieniony okres pewnie w swojej pamięci odnajdą wspomnienia dotyczące wspólnych spotkań, czy uczestnictwa w organizowanych przez Nich rekolekcji w Gietrzwałdzie i Stoczku Warmińskim (Klasztornym). Wymienione miejsca powinny być obecne w świadomości każdego katolika, wszak w Gietrzwałdzie w tym roku uroczyście obchodziliśmy 140-lecie Objawień Matki Bożej oraz 50-lecie uroczystości koronacji cudownego Jej obrazu koronami Papieskimi. Stoczek Klasztorny znany jest natomiast Polakom jako miejsce odosobnienia Kardynała Stefana Wyszyńskiego upamiętnione dzisiaj muzeum dotyczącym tego zdarzenia.

Wspominamy o tym, bo uczestniczyliśmy kilkukrotnie w rekolekcjach Domowego Kościoła w Stoczku Klasztornym. Poprzez organizację rekolekcji
w wymienionych miejscach Ela i Bolek niejako automatycznie wpisywali w pamięć uczestników ważne wydarzenia z historii Kościoła w Polsce. Posługa Eli i Bolka Kochańskich jako pary diecezjalnej przypadała w bardzo trudnych, dla wspólnot związanych z Kościołem, czasach, gdy wszystko od produktów żywnościowych, miejsc noclegowych, poczynając, po problemy organizacyjne, wymagało ogromnego wysiłku i osobistego zaangażowania. Dzielimy się tym na podstawie rozmów z Elą, Bolkiem i ich dziećmi, gdyż mieliśmy tę cenną możliwość wspólnego formowania się w kręgu Domowego Kościoła.

Wspólnota Domowego Kościoła Archidiecezji Warmińskiej 6 września 2017 roku bardzo licznie (z wszystkich trzech rejonów: „Katedra”, „Odkupiciel” i „Mrągowo”) wraz z kapłanami Moderatorami (Ks. Michałem Tunkiewiczem, Ks. Romanem Wiśniowieckim, Ks. Markiem Kępa i Ks. Cezarym Opalachem) uczestniczyła w ostatniej posłudze Kościoła wobec Eli Kochańskiej.

Ela swoim odejściem, dała nam okazję do głębszej refleksji nad życiem, jego przemijaniem, a przede wszystkim nad jego celem. Zdaliśmy sobie po raz kolejny sprawę, że cel ten określony został  w zamyśle Bożym przy poczęciu, urodzeniu, przy włączeniu każdego z nas przez Chrzest Św. do wspólnoty Kościoła. Znamy bowiem kanon 18 Konstytucji Dogmatycznej o Kościele w świecie współczesnym (KDK), który mówi, że …”Człowiek został przecież stworzony przez Boga dla szczęśliwego celu”
… Z nauki Kościoła wiemy, ze dla urzeczywistnienia tego celu Pan Bóg w ogromie swej miłości zesłał Swego Syna Jezusa Chrystusa, aby przeszedł przez ziemię dobrze czyniąc, aby niewinny cierpiał za nas, po to, aby umarł w ogromnych męczarniach na krzyżu i zmartwychwstał dla chwały Ojca, i aby nas uwolnić od śmierci wiecznej, aby obdarować nas radością życia wiecznego.

Domowy Kościół Archidiecezji Warmińskiej, zebrał się na pogrzebie Eli, aby wyrazić wdzięczność Panu Bogu za dar osoby – Eli –i za:

– dobro , które czyniła w swoim życiu;

– wszystkie łaski, którymi  Ją, a przez Nią, również nas, Pan obdarzył;

-za przykładne świadectwo życia małżeńskiego i wspieranie męża Bolka w Jego rozlicznych posługach (Szafarza Nadzwyczajnego Komunii Świętej, członka Komitetu Pomocy przy Budowie Kościoła pw. Chrystusa Odkupiciela Człowieka, wspomnianej już posługi
w Domowym Kościele);

– za Jej poświęcenie dla dobra rodziny, godne wychowanie Dzieci (Ani, Marysi i Andrzeja)
i za okazane serce synowej, zięciowi i wnukom;

– za zdolności, wiedzę, Jej uczciwą i solidną pracę;

– za Jej ofiarną, długoletnią (8- letnią) posługę wraz z mężem  oraz Księżmi Michałem Tunkiewiczem
i Romanem Wiśniowieckim dla dobra rodzin jako Pary Diecezjalnej Domowego Kościoła;

-za Jej cierpliwość i wyrozumiałość wobec naszych niedomagań, czy błędów;

 za godny przykład długoletniej, wytrwałej drogi formacji w kręgu Domowego Kościoła;

W ostatnich dniach swego życia Ela prosiła o modlitwę w Jej i innych intencjach za  wstawiennictwem Sługi Bożej siostry Stanisławy Barbary Samulowskiej. Wobec tego czujemy się zobowiązani do propagowania tej modlitwy wśród członków Wspólnoty:

Wszechmogący i Miłosierny Boże, uwielbiam Cię za łaskę objawień Najświętszej Maryi Panny w Gietrzwałdzie, którą otrzymała Siostra Stanisława Barbara Samulowska.
Pokornie Cię błagam Dawco wszelkiego dobra, abyś za wstawiennictwem Twojej Służebnicy udzielił mi łaski, której szczególnie potrzebuję i pragnę……..
Najświętszy Boże, proszę Cię także o beatyfikację siostry Stanisławy Barbary Samulowskiej.
Niech świadectwo jej życia będzie dla współczesnych chrześcijan przykładem doskonałego naśladowania Jezusa Chrystusa i miłości bliźniego. Amen.

 

O uzyskanych łaskach należy informować SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ GIETRZWAŁDZKIEJ
11-036 Gietrzwałd, ul. Klasztorna 1    lub e-mail: rektorat@sanktuariummaryjne.pl

       Eugenia i Lucjan Jędrychowscy – DK Archidiecezji Warmińskiej.