„Przed nami nowy początek, nowe wyzwania i codzienny wysiłek, aby nie zagubić własnej tożsamości, by w naszej codzienności żyć dojrzałą wiarą w małżeństwie i rodzinie, by każdego dnia dążyć do świętości.”

Tymi słowami list kręgu centralnego Domowego Kościoła – rodzinnej gałęzi Ruchu Światło-Życie wprowadza małżeństwa i rodziny w rok formacyjny 2023/2024. Sprzyja też temu pięknemu a zarazem trudnemu zadaniu przesłanie płynące z tradycyjnej inauguracji w Nowym Kawkowie w słoneczną sobotę 2 września Roku Pańskiego 2023. Z płomiennych świadectw z przeżytych rekolekcji wakacyjnych przez dzieci, młodzież i dorosłych (formujących się indywidualnie lub małżeństwami we wspólnocie Domowego Kościoła), z porywających homilii ks. Krzysztofa Laski podczas Nabożeństwa Krucjaty Wyzwolenia Człowieka do J 19,25-27 oraz Eucharystii do J 21,15-19. A także ze słowa końcowego ks. Ryszarda Andrukiewicza o potrzebie oazowego odnowienia naszych parafii w takim stopniu, żeby nasz ruch nie był już potrzebny, żeby mógł wręcz zniknąć.

Kościół Świętego Jana Ewangelisty w malowniczej wsi warmińskiej wypełnił się licznym gronem osób, o których śmiało można powiedzieć, cytując starą oazową pieśń, że „Ludzie, ludzie, których Bóg jest Panem, szczęśliwi są.” To było po prostu widać, słychać i czuć.

Miło było doświadczyć, że wciąż nowe osoby nie boją się wykluczenia i odrzucenia z powodu wyrzeczenia się alkoholu i podejmują trwanie w abstynenckim dziele Sługi Bożego Księdza Franciszka Blachnickiego. Ich procesja z członkowskimi deklaracjami w kierunku ołtarza robi corocznie przeogromne wrażenie.

A Mszę Świętą, główną część spotkania, sprawowało trzech kapłanów. Dwaj wspomniani oraz ks. Andrzej Rutkowski. Posługę w konfesjonale pełnili ks. Andrzej Stankiewicz oraz ks. Szymon Data.

W refleksji nad Ewangelią moderator diecezjalny całego ruchu w naszej archidiecezji zwrócił szczególną uwagę słuchaczy słowa Bożego na wytrwałość wzorem Świętego Piotra: „Gdybyśmy nie byli wytrwali to pewnie nie bylibyśmy na kolejnych stopniach rekolekcji, to nie chodzilibyśmy na kolejne spotkania wspólnoty, nie chodzilibyśmy na kolejne spotkania kręgów. Gdybyśmy nie byli wytrwali to nie odbywalibyśmy dialogów małżeńskich czy nie modlilibyśmy się wspólnie z rodziną czy z małżonkami czy też z dziećmi, każdego dnia. (…) Wytrwałość też otwiera nas na spotkanie z Panem Bogiem, które może jest przez nas długo oczekiwane.”

W pełni twórczej prostoty wybrzmiało ostatnie wezwanie modlitwy wiernych o to, „abyśmy każdego dnia wypełniali wolę Bożą, żyli miłością, największym darem, którym nas Pan

Bóg obdarzył.”

W duchu szczytu oazowej formacji, przejawiającej się postawą służby nazywanej diakonią, ruszyła po Komunii Świętej druga w tym dniu procesja, tym razem z przekazaniem posług w Domowym Kościele. Najpierw par animatorskich w kręgach a następnie w rejonach i w diecezji. Nowymi parami rejonowymi zostali Monika i Bogdan Kolz (rejon III) oraz Małgorzata i Bogdan Wójtowicz (rejon IV) a nową parą diecezjalną Halina i Stanisław Dytnerscy.

A przepiękna pogoda panująca w tym dniu sprzyjała także konstruktywnym rozmowom przy ciepłym posiłku, owocach i słodkościach na terenie gościnnego Domu Rekolekcyjnego „Zacheusz”, bo, jak brzmią słowa innej oazowej piosenki: „Bóg naszym Ojcem, / Bo Bóg kocha nas, / On szlak nam wyznacza, / I sam prowadzi nas.”

Tekst: Grzegorz Joachim Jarmużewski

Współpraca: Dariusz Szukała

Zdjęcia: Monika i Bogdan Kolz, Piotr Wajler