JUBILEUSZOWA PIELGRZYMKA DOMOWEGO KOŚCIOŁA ARCHIDIECEZJI WARMIŃSKIEJ – PODSUMOWANIE

Dwoma autokarami, z Mrągowa i Olsztyna, dane nam było, pod duchową opieką o. dra Roberta Zbierańskiego OFMConv. oraz dwóch par pilotujących, wyruszyć nocną porą do Częstochowy, by przeżywać, w wymiarze krajowym, a nawet międzynarodowym, pielgrzymkę z okazji jubileuszu 50-lecia Domowego Kościoła – rodzinnej gałęzi Ruchu Światło-Życie.

Ze względów organizacyjnych nie wszystkim udało się dotrzeć na czas do Doliny Miłosierdzia i wysłuchać bogactwa małżeńskich świadectw. Dobrze, że Internet umożliwia nam powrót do nich w zaciszu domowych ognisk. Podobnie rzecz ma się do przebogatych słów Przewodniczącego Rady ds. Rodziny przy KEP. A głęboką konferencję na temat duchowości małżeńskiej, w obliczu współczesnych zagrożeń, w postaci zabiegania oraz indywidualizmu, bp Wiesław Śmigiel zakończył inspirującą puentą: „Ciągle podkreślam, że jeżeli uda nam się, aby w każdej parafii była wspólnota Domowego Kościoła, to byłaby to ogromna rewolucja, dla małżeństw, dla rodzin i dla Ojczyny całej.”

Po tradycyjnym czasie dla brata i siostry uczestniczyliśmy w Eucharystii na Błoniach Jasnogórskich, podczas której homilię wygłosił Delegat KEP ds. Ruchu Światło-Życie. Bp Krzysztof Włodarczyk przywołał w niej słowa naszego założyciela: „ Rocznice i jubileusze dla ludzi wierzących są zawsze okazją i wezwaniem do wdzięcznego wspominania wielkich dzieł Bożych.” Wskazał także na istotne elementy naszego dążenia do świętości we dwoje: „Podczas jubileuszu wspominamy i z radością wymieniamy przywileje, inaczej mówimy, zobowiązania, szanse, które przynależą do formacji małżonków w Domowym Kościele.”

Dalszą częścią świętowania było włączenie się w Drogę Krzyżową na Wałach Jasnogórskich, w ramach 43. Ogólnopolskiej Pielgrzymki KWC na Jasną Górę, do której rozważania napisał moderator krajowy KWC ks. Jarosław Błażejak. Urozmaicały je mocne świadectwa członków KWC. W ostatniej stacji kapłan wzywa do głębokiego zamyślenia: „Nie tkwij w grobie niepewności i strachu co do radykalnych decyzji w twoim życiu. Tylko takie działania przyniosą pokój. Masz być gorący, czarno-biały, broń Boże szary, czy ledwo ciepły. Przestań dreptać w miejscu. Nie zasypiaj. Wstańcie! Chodźmy! Niech nowy człowiek powstanie w każdym z nas i ożywia Kościół.”

Drugi dzień radosnego pielgrzymowania rozpoczął się poranną Mszą Świętą w Kaplicy Cudownego Obrazu. W płomiennej homilii do Liturgii Słowa na temat chrześcijańskiego obowiązku braterskiego upominania kaznodzieja przywołał słowa Świętego Pawła Apostoła: „Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością!” (Rz 13,8). Życzył, by Eucharystia dawała nam siłę, abyśmy żyli miłością na co dzień i pamiętali, że miłość nie wyrządza zła bliźniemu.

Po wspólnym śniadaniu w restauracji Domu Pielgrzyma im. św. Jana Pawła II pożegnaliśmy Czarną Madonnę z Jasnej Góry i wyruszyliśmy, umocnieni na duchu i na ciele, do Niepokalanowa.

Podczas podróży organizatorzy przybliżyli nam wielką rolę Niepokalanowa w krystalizowania się kształtu duszpasterskiej posługi naszego założyciela. Tam oazowe dzieło się zaczęło.

Smaczny obiad w zakonnym refektarzu, panoramę w formie szopki od Chrztu Polski do wyboru Karola Wojtyły na papieża, zwiedzanie muzeum i celi św. Maksymiliana Marii Kolbego, czas na osobistą modlitwę i refleksję oraz swobodne rozmowy w pielgrzymkowym gronie trudno nie ująć w treści franciszkańskiego pozdrowienia „Pokój i Dobro”.

Tekst: Grzegorz Jarmużewski

Współpraca: Małgorzata Szczerba, Dariusz Szukała

Zdjęcia: Bogdan Kolz , Joanna i Piotr Wajler, Marcin Galon

Pary diecezjalne Alina i Jan Pilipienko oraz Halina i Stanisław Dytnerscy serdecznie dziękują wszystkim, którzy, choćby w najmniejszy sposób, przyczynili się do zorganizowania, uświetnienia i uatrakcyjnienia jubileuszowej pielgrzymki do Częstochowy i Niepokalanowa.

Niech stanie się ona, dla wszystkich jej uczestników, inspiracją do jeszcze głębszej i wytrwalszej służby w Domowym Kościele – rodzinnej gałęzi Ruchu Światło-Życie, w rozpoczętym roku formacyjnym 2023/2024 !