Rozpoczęcie 48 roku oazowej formacji w Domowym Kościele na Warmii
„Dam wam pasterzy, którzy będą was prowadzić według mego serca. Będą was paść mądrze i roztropnie.” (Jr 3,15)
Taka myśl, w ramach regularnego spotkania ze słowem Bożym, pogłębiła i spotęgowała moją oazową radość ,po powrocie z inauguracji 48 roku formacji Domowego Kościoła, przeżywanej we wspólnocie całego Ruchu Światło-Życie archidiecezji warmińskiej, w Nowym Kawkowie, w słoneczną sobotę 4 września Roku Pańskiego 2021.
Słuchając, po krótkiej modlitwie do Ducha Świętego, wzruszających i poruszających świadectw uczestników letnich rekolekcji , trudno było nie zwrócić szczególnej uwagi na apel Lucka o wytrwałą i żarliwą modlitwę za naszych księży moderatorów. Tych posługujących nam podczas rekolekcji jako i w czasie formacyjnych spotkań w ciągu roku. A jest ich naprawdę wielu. W samym tylko rejonie Mrągowo nazbierało się ich w ciągu 35 lat ponad czterdziestu .
Przytoczona z Księgi Jeremiasza obietnica sprawdza się najpełniej na rekolekcjach, podczas których doświadczamy ich służby nieomalże 24 godziny na dobę. Nawet przez pełne 15 dni, często kosztem własnego, urlopowego wypoczynku.
W jakiejś mierze zaszczytny i zobowiązujący tytuł pasterzy obejmuje także liczne grono animatorów świeckich, o których przez dwie godziny z wdzięcznością wypowiadali się uczestnicy. A i oni sami również w swoich przemyśleniach dowodzili, że można ich tak określić.
Kto przynajmniej raz w życiu był na rekolekcjach, miał okazję utwierdzić się w przekonaniu, że warto uczynić wszystko, co tylko możliwe, aby uczestniczyć w nich każdego roku. Kto zaś jeszcze nie był, mógł się do nich przekonać.
Dla wszystkich mówiących był to bowiem czas wyjątkowy, cudowny i drogocenny. Rozjaśniający sprawy trudne, inspirujący do coraz większej miłości Boga i bliźniego. Dający radość i pokój w sercach. Pomnażający i ożywiający wiarę i nadzieję.
Nieodłącznym elementem tej części spotkania było przeplatanie świadectw oazowymi pieśniami. Refren jednej z nich miał wręcz wymiar misyjny:
„Idź, ogłoś to po górach,
Wszystkim dolinom ogłoś rad!
Idź, ogłoś to po górach,
Że Zbawca przyszedł na świat.”
Jakże on współgra z sentencją autorstwa św. Augustyna, zaczerpniętą z „Posłańca Warmińskiego” z przypadającej nazajutrz niedzieli:
„Biada milczącym o Tobie, Boże, że mając mowę, stali się niemymi.”
Jeszcze głębiej wyraża tę prawdę pierwsza zwrotka i refren innej znanej pieśni:
„Wystarczy iskra, by rozpalić wielki ogień. Od jego żaru już wokoło wszystko płonie. I tak z miłością Bożą jest, Gdy raz doświadczysz jej, Rozgłaszać chcesz każdemu ją, Każdemu dać ją chcesz.”
Chrześcijański entuzjazm wypływał z każdego usłyszanego świadectwa bez względu na wiek, stan czy oazowy staż.
O doświadczeniu Bożej miłości podczas rekolekcji można by tak mówić i słuchać godzinami, choćby do białego rana i nie czuć znużenia czy zmęczenia. Najlepiej przy rozpalonym ognisku, blasku księżyca i migoczących gwiazdach, nad którymś z przepięknych jezior Warmii i Mazur.
Dość przypomnieć gorącą zachętę pary diecezjalnej Ali i Janka, abyśmy przyszłoroczne rekolekcje zaplanowali już dziś i nie odkładali tego na później.
A wspomniany już tygodnik przychodzi nam z pomocą w formie trafnej diagnozy w tym względzie, wyrażonej w wypowiedzi jednej z sióstr klarysek ze Szczytna:
„ Chodzi też o to, aby nie poprzestawać na formacji, którą otrzymałam do tej pory, ale by zawsze zgłębiać charyzmat, nauczanie Kościoła i by przez to podsycać ciągle żar serca.”
Czyż nie temu służy zobowiązanie do uczestnictwa, przynajmniej raz w roku, w rekolekcjach formacyjnych?
Po krótkiej przerwie odprawiona została przez ośmiu kapłanów uroczysta Eucharystia, której przewodniczył moderator diecezjalny Domowego Kościoła w naszej archidiecezji, ks. Mariusz Grabas. Procesyjnemu ich wejściu wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza towarzyszyło piękne wykonanie muzyczne pieśni o głębokiej treści:
„Otwórzcie serca, tchnienie daje Bóg,
Niech Jego życie rośnie w naszej duszy
I niech nowy lud narodzi się z wód
Chrztem świętym na życie umocniony.
Otwórzmy serca, tchnienie daje Duch,
On jest oddechem naszej duszy,
Nam zostawiony.”
Ewangelię o powierzeniu Piotrowi zadań pasterskich (J 21,15-19) odczytał jeden z moderatorów rejonowych a homilię wygłosił moderator diecezjalny Domowego Kościoła, ks. Mariusz Grabas, który podzielił się spostrzeżeniem, jak bardzo ważne jest, patrząc na nas, że jest pokolenie, które nas wychowywało, które nam przekazało pewne wartości i jest pokolenie, które dzisiaj się uczy i czerpie; idzie tą samą drogą, drogą Bożą. A nawiązując bezpośrednio do słów Ewangelii powiedział, że i dzisiaj Pan Jezus, być może też jakoś niespodziewanie, stawia mi pytanie:
„Czy Mnie kochasz?”
Do drugiej części kazania kapłan poprosił Wiktorię, jedną z młodych dziewcząt, która podzieliła się tego dnia nie tylko doświadczeniem rekolekcji, ale także licznymi argumentami przekonywującymi ją do wejścia na drogę Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Dwa z nich skłoniły ją do abstynencji od alkoholu w imię doskonałej miłości braterskiej, agape. Pierwszym był przykład matki, która nie będąc pod wpływem alkoholu nie ma żadnych przeszkód do tego, żeby jako kierowca wspomóc swoje dziecko, być dla niego wsparciem, poświęcić się dla niego w stu procentach. Drugi to kultywowanie zabaw i imprez bezalkoholowych, wszak młode pokolenie idzie na nie często tylko po to, aby wypić alkohol a nie po to, by spotkać się z ludźmi i pogłębić relacje.
W przygotowanej modlitwie powszechnej Diakonia Modlitwy modliła się w szczególny sposób w intencji rozpoczynającego się nowego roku formacyjnego, aby był to czas wzrastania w wierze dla wszystkich członków naszej wspólnoty i pogłębiania miłości w małżeństwach i rodzinach.
Przed procesją z darami chleba i wina, pod szpalerem wzniesionych do modlitwy wstawienniczej rąk członków KWC, wyruszyła grupa nowych osób składających deklaracje przystąpienia do niej.
Pod koniec Mszy Świętej delegacja uczestników tegorocznych rekolekcji w Nowym Kawkowie złożyła życzenia gospodarzowi miejsca z okazji przypadających następnego dnia 31 urodzin. Przyjmując je ks. Krzysztof Laska, moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Warmińskiej, podzielił się zdaniem z Ewangelii, wyjątkowo mocno do niego przemawiającym:
„Kiedy byłeś młodszy, przepasywałeś się i szedłeś, dokąd chciałeś. Kiedy jednak się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce, a ktoś inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz.” (J 21,18)
Po tym radosnym akcencie nastąpiło tradycyjne przekazanie posług animatorskich na rok formacyjny 20201/2022. Nowe pary animatorskie wraz z błogosławieństwem ks. Krzysztofa otrzymały zapalone świece, symbolizujące obecność Chrystusa na drodze ich oazowej służby.
Ogólnego zaś błogosławieństwa na zakończenie Mszy Świętej udzielił wszystkim uczestnikom główny celebrans, ks. Mariusz.
Po uczcie duchowej przyszedł czas na agapę w gościnnych progach Domu Rekolekcyjnego ZACHEUSZ, zarządzanego od lat przez niezmordowaną tudzież wciąż tryskającą radością i pokojem ciocię Elę. Przy smacznym żurku, kawie i słodkościach rozpoczęły się serdeczne rozmowy, które mogłyby trwać bez końca, gdyby nie wzywające wszystkich obowiązki stanu. A piękna pogoda umożliwiła nam świętowanie na świeżym powietrzu i nie zachęcała do szybkich powrotów.
Tekst i zdjęcia: Grzegorz Joachim Jarmużewski
Współpraca: Dariusz Szukała i Arkadiusz Sowiński
